Merijn de Boer schreef met ’t Jagthuys een boek dat speelt met je verwachtingen.
Vera is een seksueel hulpverlener en bezoekt mensen met een beperking om ze aan hun gerief te helpen (ja sorry, beter weet ik het niet te beschrijven).
Ze gaat voor een gesprek naar ’t Jagthuys om haar diensten te bespreken met de moeder van een 35 jarige man. De zoon heeft zich verstopt achter het gordijn wat het gesprek van Vera met de moeder licht absurd maakt en dit zet meteen de toon van dit bruisende boek.
De moeder vindt dat haar zoon toe is aan lichamelijke liefde. Binnert (what’s in a name) woont zijn hele leven al thuis en komt niet verder dan de voor- en achtertuin. Hij telt de mensen die hij in zijn leven is tegengekomen. Met Vera staat de teller op zeventien.
De afspraak wordt gemaakt en elke donderdag bezoekt Vera ’t Jagthuys. Haar eigen zoektocht naar de ideale man, het lichaam van een bouwvakker en de geest van een professor, eindigt op het moment dat ze met Binnert op zijn kamer zit. Hij staalt zijn lichaam op zolder met allerlei fitnessapparaten en heeft zich in al die jaren ontwikkelt tot een huiskamergeleerde. Beiden worden halsoverkop verliefd en hebben veel en wilde sex. Wel discreet zodat zijn moeder niks hoort. Vera heeft nog slechts een doel, Binnert losweken van zijn moeder.
De Boer schakelt heen en weer tussen drie vertellers, Vera, Binnert en zijn moeder. Als lezer word je daardoor voortdurend verrast omdat de “waarheid” in dit boek niet in het midden ligt.
Speels is het verhaal ook. Zo is een kortstondige minnaar van Vera een schrijvende tandarts. Die vertelt dat hij een thrillerlijntje in zijn boeken stopt, omdat lezers hier dol op zijn. Even later stopt de auteur zelf een thrillerlijntje in het boek.
Een verdwenen vader, een homoseksuele amateurspeurder, een harplerares met een onaangename lichaamsgeur completeren dit verhaal dat wel dramatisch moet aflopen. De vraag is alleen voor wie. Dat de climax bijna een teleurstelling is, draagt alleen maar bij aan mijn bewondering voor Merijn de Boer. Hij lijkt geen boodschap te hebben aan de verwachtingen van zijn lezer. Het is geen komische roman, geen thriller en door de lichte toon geen drama te noemen. Het is een Merijn de Boer, wat een talent heeft die man.
Kijk ook even naar de prachtige boektrailer: