Een boek over de oorlog is normaal gesproken niet mijn favoriete genre. Toch las ik The Book Thief voor het eerst op de middelbare school, voor een werkstuk voor Engels. Ik herinner me het boek nog altijd heel goed omdat het zo’n sterke indruk op mij heeft gemaakt. Nu de 80-jarige bevrijding voor de deur staat, leek het me het perfecte moment om het boek opnieuw te lezen.
Wanneer boeken worden verbrand door de nazi mensen, redt Liesel een boek uit het vuur. Dit gebeurt meerdere keren in het verhaal, en boeken worden een centraal onderwerp in haar leven. Natuurlijk blijft het niet alleen bij mooie momenten, want zoals de Dood – de verteller van het verhaal – zelf zegt:
“Like most misery, it started with apparent happiness.”
Wat dit boek voor mij zo bijzonder maakt, is dat het verhaal wordt verteld door de Dood. Zo’n vertelperspectief ben ik nog nooit eerder tegengekomen, wat het boek echt uniek maakt. Bovendien geeft het verhaal een beeld van hoe het leven veranderde voor gewone mensen tijdens de opkomst van Hitler en het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. De structuur van het boek is zo goed opgebouwd dat je als lezer nooit helemaal weet waar het heen zal gaan. Dit houdt je toch bezig.
The Book Thief is het boek waar ik het vaakst aan terugdenk, en ook het boek dat ik het meest aanbeveel aan klanten die op zoek zijn naar oorlogsromans. Het is vooral geschikt voor mensen die interesse hebben in verhalen over de Tweede Wereldoorlog. Het Engels is niet heel eenvoudig, maar zeker goed te doen als je er even voor gaat zitten, en het is absoluut de moeite waard.
