Soms is het zo dat de voorkant van een boek je keuze bepaalt. De vrolijk gekleurde veertjes op de omslag van dit boek maakten dat ik het oppakte en mee naar huis nam. De veren spelen ook nog een rol in deze ontroerende en indrukwekkende roman. Fans van ‘Het Rosie Project’ en ‘De schok van de val’ zullen dit boek zeker graag lezen. Het is schrijnend maar ook ongelooflijk grappig. Ben Jewell is getrouwd met Emma en samen hebben ze een zoon. Jonah is tien jaar en autistisch. Persoonlijk vond ik het een heftig verhaal vooral als je niet bekend bent met autisme. Maar het is zo goed geschreven dat je begrip krijgt voor dit niet-pratende jongetje met z’n woedeaanvallen.
Deze debuutroman gaat ongeveer zo: Ben en Emma zijn aan het eind van hun Latijn. Hun zoon Jonah vertoont het gedrag van een kleuter. Dus zit er niks anders op: Jonah moet naar een internaat. Om het beste voor hun zoon te bewerkstelligen is het beter dat Ben alleenstaande ouder is. Hij trekt samen met Jonah noodgedwongen in bij zijn bejaarde vader. Terwijl Ben worstelt met de goede bedoelingen van maatschappelijk werkers en z’n drankprobleem ontdekt hij veel over zichzelf, zijn zoon en het verleden van zijn vader. Opa George is overlevende van de holocaust en heeft daar nooit over gepraat. Drie generaties mannen die niet praten. Daarover gaat Shtum ook en dat maakt het veel meer dan alleen maar een boek over autisme.
