Op de laatste bladzijde van het boek Judas schrijft Astrid Holleeder:
Het is tijd dat het moorden stopt. Dat Sonja en ik onze getuigenis tegen jou met de dood moeten bekopen weten wij. De enige reden dat jij nog leeft, is dat je ons het leven wilt ontnemen. Maar ondanks die zekerheid, Wim, hou ik nog steeds van jou.
Het was alles behalve pais en vree in het gezin Holleeder. Ze woonden in de Eerste Egelantiersdwarsstraat in de Amsterdamse Jordaan. Vader Willem Holleeder, werkzaam bij het Heineken-concern, was alcoholist en tiranniseerde zijn vrouw en kinderen, waarvan Willen de oudste en Astrid de jongste was. Nadat zijn ouders waren gescheiden nam Willem steeds meer de rol van zijn vader over. Astrid ontworstelde zich aan het milieu en werd strafrechtadvocaat, terwijl zus Sonja trouwde met de later vermoorde crimineel Cor van Hout.
Met een wekelijkse column in Nieuwe Revue en een optreden in het programma College Tour werd Willem Holleeder neergezet als een society figuur, als de nationale knuffelcrimineel. Wie eenmaal kennis heeft genomen van het bijna 600 pagina’s tellende boek Judas krijgt een beeld van een psychopaat voorgeschoteld, dat elke verbeelding te boven gaat. Na de ontknoping van de Heineken ontvoering in 1983 heeft Willem Holleeder zijn familie meer dan dertig jaar lang geterroriseerd .
Astrid Holleeder leidde een dubbelleven. Ze was de vertrouweling van beroepscrimineel Willen Holleeder, maar ook werkzaam als strafrechtadvocaat. De schrijfster leefde in een wereld van arrestaties, afpersingen, liquidaties en huiszoekingen en zag nog maar één uitweg. Ze nam de gesprekken met haar broer op en legde een kluisverklaring af bij justitie. Met het doel hem levenslang achter de tralies te krijgen. De titel van dit boek slaat dan ook op de schrijfster, zij heeft haar broer verraden.
Judas is een verbijsterende familiekroniek en een testament in één, goed geformuleerd en met vaart geschreven. Ook ontbreekt de (cynische) Amsterdamse humor niet. Niet eerder kreeg ik zo’n huiveringwekkend verhaal onder ogen. Toch is het goed te bedenken dat dit verhaal de beleving weergeeft van Astrid Holleeder; het is haar invulling van de werkelijkheid.