Contrera is een schepping van Christian Frascella, de schrijver die ik ken van Ik ben de sterkste. Een prachtig en rauw boek met een hoofdpersoon die net zo’n einzelgänger is als Contrera, de hoofdpersoon uit deze serie thrillers.
Contrera, geen voornaam, woont in de wijk Barriera di Milano in Turijn. Een armoedige, multiculturele wijk. Hij is ontslagen als politieman nadat hij cocaïne wilde stelen uit de bewijskamer. Dankzij zijn vader, wel een gerespecteerde politieman, hoefde hij niet het gevang in. Omdat de opties minimaal waren, is hij een carrière als l‘investigatore privato begonnen, oftewel een private eye in goed Engels. Hij houdt kantoor in een wasserette, met als enige inventaris een stoel en een koelkast voor zijn coronabiertjes. Hij heeft geen cent te makken. Zelfs in Italië valt er geen droog brood te verdienen met overspel.
Contrera heeft een ex en een puberdochter, met wie hij voortdurend in de clinch ligt. Hij slaapt al jaren bij zijn zuster Paola, de enige vrouw die onvoorwaardelijk van hem houdt, tot grote ergernis van zijn zwager. Liefde krijgt hij ook van de beide kinderen van Paola, daarmee houdt het met de liefde wel op.
Contrera’s karakter is op z’n zachtst gezegd hopeloos. Hij ging vreemd. Zijn ex trouwens ook met een toenmalige collega, die nu zijn beste en enige vriend is. Wilde met de opbrengsten van de cocaïne naar Costa Rica. Zonder vrouw en kind overigens. Hij stapelt leugen op leugen om zich uit situaties te redden die hij zelf gecreëerd heeft, waardoor zijn leven steeds ingewikkelder wordt. En is als veertigjarige erg gevoelig voor mooie vrouwen.
In het eerste deel van de trilogie blijft het nog redelijk binnen de perken met zijn karakterfouten, maar in het tweede deel loopt het behoorlijk uit de hand. Het zorgt wel voor de nodige humor, want hij kan het eigenlijk niet helpen. Zijn mond is sneller dan zijn brein, om over zijn libido maar te zwijgen. Met al zijn tekortkomingen vergeet je als lezer bijna dat Contrera wel een hele goede speurder is. Waar de politie het allang heeft opgegeven of verkeerde conclusies heeft getrokken, weet Contrera de ware toedracht te ontrafelen.
Voor liefhebbers van het private eye genre is Contrera een personage om van te houden en bovendien zijn er drie delen vol gênant gedrag, lijken, knappe vrouwen en familieproblemen. Genoeg redenen om deze thrillers te lezen.
Nog even over de omslagen van de serie. Die zijn van Claudia Claas. Ze springen er echt uit in dit genre waar uitgevers elkaars ontwerpen vooral lijken te kopiëren. Ik vind ze prachtig in al hun eenvoud en de weergave van aanwijzingen uit het verhaal.
