- Barrico
In Emmaüs blikt de hoofdpersoon terug op zijn jeugdjaren. Vier vrienden zijn met elkaar verbonden door het katholieke geloof dat hun leven volledig beheerst. Het katholieke geloof is als vanzelfsprekend aanwezig in hun leven zonder dat het wordt beproefd of vragen oproept. Ze komen niet in de kroeg, maar des te meer in de kerk. Ze doen goed, vervangen de plaszakken van oude mannen in een verzorgingstehuis.
De hoofdpersoon vertelt hoe de vriendschap van de vier en hun geloof desintegreerd door de losbandige Andre, een jonge vrouw die in eerste instantie op afstand blijft maar dan hun leven indendert met enorme gevolgen. De verteller wordt niet sympathiek en het is mede door zijn sterke morele overtuigingen moeilijk om in hem je te verplaatsen, maar daar heeft deze korte roman niet onder te lijden. Baricco schrijft in een poëtische stijl vol filosofische zinnen en vrijmoedige sex, over de neergang van de drie vrienden om verrassend te eindigen met de hoofdpersoon en Andre op een bank voor de kerk. Een mooi en tegelijk moeilijk boek dat nog wel even nazindert.