Twee weken terug had ik nog een weekje vakantie, heerlijk even uitwaaien op Ameland. Ik wilde graag wat relaxt leesvoer mee om het vakantiegevoel compleet te maken. Mijn oog viel op ‘Verhaal van een moeder’ een boek dat me qua uiterlijk erg aansprak.
Ik lees nooit de achterkant van een boek omdat ik me graag laat verrassen maar ook al had ik dat wel gedaan, niets had me kunnen voorbereiden op de intensiteit van dit verhaal.
Dit is namelijk niet zomaar een moeder met een verhaal, deze jonge vrouw gaat door een extreem diep dal.
Op het eerste gezicht lijkt Jessica alles te hebben wat ze altijd graag wilde; een fantastische man, een prachtig huis en nu ook nog in verwachting van hun eerste kindje. Dat deze zwangerschap zich eerder aandiende dan het stel in eerste instantie had bedacht blijkt de eerste smet op haar gelukkige leven.
Wanneer Jessica na een afschuwelijke bevalling bijkomt uit de narcose voelt ze zich totaal overrompelt. Het ergste van alles blijkt dat haar hele familie en vooral haar man compleet in de wolken zijn van hun prachtige dochtertje terwijl zij geen enkel gevoel voor het meisje heeft. Het begin van een nachtmerrie.
‘Amanda Prowse’ geeft je met dit boek een onverbloemde kijk in de wereld van postpartum depressie en laat ons zien wat er kan gebeuren wanneer deze aandoening niet tijdig wordt onderkent.
Ik had in tijdschriften wel eens gelezen over postnatale depressie, zoals het eerst werd genoemd, maar dit verhaal is echt hartverscheurend. Je wilt als lezer de familieleden van Jessica wel toeschreeuwen: ‘kijk dan naar haar! Ze heeft hulp nodig!’
Meer zal ik niet vertellen over de inhoud, laat je al lezend maar meezuigen in dit prachtig geschreven boek. Want dat is het, ondanks het verdrietige onderwerp.
Ik heb me meerdere keren afgevraagd hoe Prowse dit boek heeft kunnen schrijven. Ze geeft zelf het antwoord in onderstaand filmpje.