In de door Stan de Jong geschreven biografie Mr. Hiddema neemt de advocaat geen blad voor de mond. Open en duidelijk geeft hij zijn menig over allerhande kwesties in en buiten de rechtbank. Hij is een eloquent spreker en geniet van zijn eigen formuleringen. De volzinnen van de in maatpakken gestoken dandy komen altijd weer op hun pootjes terecht. Het pleiten zit hem in het bloed.
Geboren in het Friese Holwerd als jongste telg van een welgestelde familie brengt Hiddema zijn jeugd door in kostgezinnen en internaten. Hij is een nakomertje dat niet wil deugen. Pas op zijn 23 jaar haalt hij zijn HBS diploma en na verschillende mislukte studies, kiest hij uiteindelijk voor rechten.
Als strafpleiter doet Theo Hiddema zo’n tweehonderd zaken per jaar. Een aantal daarvan zoals de Limburgse IRT-affaire, De bende van Venlo en de zaak Volkert van der Graaf, worden uitgebreid besproken. In Mr. Hiddema gaat de schrijver ook in op tal van maatschappelijke onderwerpen, zoals de multiculturele samenleving, de islam en het open gooien van de landsgrenzen. Voor Pim Fortuyn –die goddelijke kale– en zijn gedachtegoed wordt zelfs een compleet hoofdstuk ingeruimd.
Waarin schuilt nu de kracht van dit boek? Ik denk dat het zit in de manier waarop Theo Hiddema wordt neergezet. Stan de Jong de schrijver hanteert de ik-vorm, waardoor je als het ware Hiddema hoort praten. Dat is bijzonder knap. De schrijver heeft vrijelijk toegang tot alle privé archieven van Hiddema gekregen en de advocaat heeft ook volledige medewerking aan de biografie verleend. Dwarsligger Hiddema, behorend tot de top vijf van glamouradvocaten, is daarnaast een dankbaar onderwerp voor een biografie.
