De lente gaat bijna onopgemerkt aan ons voorbij. Net zo onopgemerkt als de schimmige wereld van contraterrorisme. Wat regeringen uitspoken onder het mom van bestrijding van terrorisme wordt door John le Carré haarfijn gefileerd in Een broze waarheid.
Ergens in het boek wordt gezegd dat oorlog voeren overgelaten wordt aan private ondernemingen, voor wie een prettige winst belangrijker is dan morele overwegingen en landsbelang. In dit verhaal wordt op Gibraltar een actie uitgevoerd door zo’n private onderneming, met de naam Ethical Outcomes, een verwijzing naar een bestaand bedrijf, Executive Outcomes, dat zich laat inhuren voor dergelijk werk.
Op z’n Le Carré’s heeft het bedrijf zelf de intelligence geleverd dat een terrorist een ontmoeting heeft op Gibraltar en dus logischerwijs wordt ingehuurd om de man te ontvoeren en af te voeren naar de VS. De actie wordt gevolgd door een uitgerangeerd ambtenaar van buitenlandse zaken die nauwelijks in de gaten heeft wat er allemaal gebeurt en wat er mis gaat. Drie jaar later probeert een andere ambtenaar uit te vogelen wat er mis is gegaan en wat er onder het vloerkleed is geveegd.
Bij Le Carré bestaan geen helden, hooguit mensen die de waarheid boven water proberen te krijgen en daar een prijs voor betalen. Je moet altijd moeite doen voor de boeken van de schrijver, weerbarstig, cynisch met de nodige zwarte humor laat hij je lang in het ongewisse. Maar de schrijver, die al ver boven zijn pensioengerechtigde leeftijd zit, weet als geen ander de duistere machinaties van de machthebbers bloot te leggen in fascinerende verhalen. Daarom een diepe buiging voor Le Carré.