De Chaos van Patrick Ness beter dan De Hongerspelen

Het eerste deel van De Chaos Trilogie verscheen in hetzelfde jaar als het eerste deel van De Hongerspelen, dat is  een overeenkomst die verder niet zo veel zegt. Inhoudelijk zijn er meer overeenkomsten.

In beide verhalen groeien jongeren op in een van ons afwijkende maatschappij. Door de omstandigheden worden ze versneld volwassen en gedwongen keuzes te maken die grote gevolgen hebben.

Todd Hewitt woont in Prentissdorp, een kleine vestiging op De Nieuwe Wereld, een planeet waar kolonisten afkomstig van onze aarde een nieuw bestaan proberen op te bouwen. Al snel blijkt dat de mannen last krijgen van de Herrie, ze kunnen elkaars gedachten horen, maar ook de gedachten van alle andere wezens op de planeet. In Prentissdorp wonen alleen mannen en Todd is de laatste jongen in het dorp. Op zijn verjaardag zal hij worden ingewijd als man.

Voor het zover is ontdekt hij in het nabijgelegen moeras een stilte. Deze ontdekking zet de wereld in het dorp op zijn kop en Todd wordt gedwongen te vluchten. Hij ontdekt dat zijn kleine wereld anders in elkaar steekt dan hij dacht.

Het mes dat niet wijkt en Het donkere paradijs wordt in september van dit jaar afgesloten met Lawaai dat nooit stopt en is een regelrechte aanrader voor liefhebbers van De Hongerspelen. Vooral omdat De Chaos geweldig geschreven is en geen inzinkingen kent zoals De Hongerspelen. De gedachten van Todd tuimelen je tegemoet en daarin wint Ness het van Collins in originaliteit. Bovendien zorgt Patrick Ness voor de nodige humor naast het geweld, de psychologische machtspelletjes en Todds strijd om een beter mens te zijn dan hij is.

De trilogie is al bijna compleet en dus hoef je niet heel lang te wachten op een volgend deel. Dat is wel zo prettig.