Dat is een citaat van Mark Twain en afkomstig van de Facebookpagina van Alice Salmon.
Om de waarheid draait het in deze psychologische detective. Het lichaam van Alice wordt op een koude februarimorgen gevonden in een snelstromende rivier. Is het een ongeluk, zelfmoord of moord?
Jeremy Cooke, een wat uitgebluste professor die nooit aan zijn eigen verwachtingen heeft kunnen voldoen, ziet het als zijn taak om het leven van zijn oud-studente Alice te reconstrueren via gesprekken, krantenartikelen en digitale sporen. Dit boek is daar de neerslag van. Brieven, blogs, sms’jes, Facebookberichten en politieverhoren, het boek is een soort knipselmap bijgehouden door Cooke in de hoop een monument op te richten voor Alice, maar vooral om de waarheid te vinden. Een ambitieus project met een mooie dubbele laag. Het boek is samengesteld door professor Cooke maar komt uit de koker van journalist T.R. Richmond. Er is zelfs een internetpagina gewijd aan Cooke’s zoektocht professorcooke.tumblr.com.
Op de achterflap staat een aanbeveling van Nicci French:
Wat een plezier was het om zo’n ambitieuze thriller te lezen die zo vol zit met emotie en spanning. Bravo!
En dat slaat de spijker op zijn kop*. Het gevaar van een knipselmap als roman is dat al die verschillende elementen en fragmenten geen geheel vormen, maar Richmond slaagt daar opmerkelijk goed in. De berichten, brieven, politieverhoren springen heen en weer in de tijd en toch houdt Richmond de grote lijn. Als de verrassende ontknoping in zicht komt heb je een langzaam opgebouwd monument gelezen van een professor met geheimen die hij met je deelt in de zoektocht naar de waarheid.
Daarin kan het zich meten met Het meisje in de trein van Paula Hawkins.
* Spijker op de kop, zie ook: