Wat was dat leuk, werken op de bibliobus en toeren door de gemeente. Hele schoolklassen kwamen tegelijk de bus in en in hoog tempo namen we boeken in en leenden stapels nieuwe uit. Ondertussen hielpen we zoeken naar materialen voor spreekbeurten en werkstukken. In de vakanties was er bijna niets te doen als je bij een school stond en op zulke dagen lukte het me soms om onderweg een of twee jeugdboeken uit te lezen. Het voordeel van boeken voor kinderen is, dat ze vaak levendig geschreven zijn en er veel fantasie en vaart in zit.
Mirjam Oldenhave schreef meer dan 40 kinderboeken, waaronder de succesvolle Mees Kees-serie. Alles goed en wel is haar eerste roman voor volwassenen en heeft de kenmerken van een jeugdboek die mij destijds zo aantrokken, terwijl het verhaal allesbehalve kinderachtig is. Een tragikomische roman wordt het genoemd, en dat klopt wel aardig.
Julia heeft het helemaal gehad met de slippertjes van haar man. Ze vertrekt en deze keer komt ze niet met hangende pootjes weer terug. Het is wel even een probleem om onderdak te vinden, maar bij de woningstichting wordt ze aangesproken door een jongeman die een tijdelijke oplossing voor haar heeft. Een oude dame ligt in coma in het ziekenhuis en er moet op haar huis gepast worden. De villa is bijna te mooi om waar te zijn, en al gauw komt Julia erachter dat de oude dame zorgde voor een aangespoeld groepje mensen dat nu op Julia gaat rekenen. Zo zijn er een verwaarloosd meisje van 7 jaar, een filosofische tuinman, een koffieshopmedewerker, een crimineel en een vluchteling die goed kan koken. En dan is er ook nog de joviale neef die het huis eigenlijk zo snel mogelijk wil verkopen en er geen doekjes om windt dat hij hoopt dat tante gauw de geest geeft.
Ik ruik een vleugje aftershave, subtiel en lekker, zijn neus en oren zijn haarvrij, kapsel netjes in model.
‘Ik heb nog een vraag.’ Zorgvuldig hang ik mijn vest aan de kapstok, even tijd winnen om mijn zenuwen de baas te worden.
‘Je wilt zeker verkering met me.’
We lachen allebei. Berend en ik zijn de beste vrienden.
‘Geen probleem, hoor!’ zegt hij. ‘Ik was getrouwd, maar afval moet je scheiden, zeggen ze.’ Hij wacht even tot ik halfslachtig lach. ‘Restanten: twee studerende kinderen en een ex-vrouw met een héle grote garderobekast.’
Een origineel verhaal waarin veel gebeurt, met sympathieke personages en plezierige duidelijke letters – dit boek heb je snel uit en sla je tevreden dicht. Een aanrader wat mij betreft, en bij gebrek aan bibliobus heel geschikt voor een treinreis of lange sessie bij de kapper.
