Als je bent opgegroeid in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw, dan is de associatie met de Bijlmermeer er eentje van drugs, misdaad en Blue Movie. Een stadsproject dat door bezuinigingen een valse start kreeg en waar Nederland migranten dumpte. In 1983, in die Bijlmer, begint het nieuwe leven van de vijfjarige Metin die met zijn ouders en zus vanuit Duitsland naar Nederland verhuizen.
De familie komt uit het oosten van Turkije, waar ze behoorden tot de Zaza. Een volk dat van oorsprong Iraans is met een eigen taal en cultuur. Vader, overtuigd atheïst en communist, wordt het te heet onder de voeten na de staatsgreep door het leger in 1980 en vlucht naar Duitsland. Daar krijgt hij geen asiel.
Hij is er van overtuigd dat hij dit wel krijgt in Nederland als hij zijn gezin laat overkomen. Dat hij daardoor gedwongen wordt om zijn vaderrol weer op zich te nemen, bevalt hem niet. Hij ziet zichzelf als revolutionair en gebruikt zijn communistische overtuigingen als alibi om niks te doen in een kapitalistische wereld en neer te kijken op iedereen in zijn omgeving. Eigenlijk een enorme eikel.
De zachtaardige Metin vertelt het verhaal, een opgroeiende jongen die zijn weg probeert te vinden in een gezin waar een egocentrische vader met losse handjes de toon bepaalt. De details van zijn leven, zijn strijd om zich los te maken van zijn vader, het leven in de Bijlmer, nergens worden grote woorden gebruikt en toch is het een groots verhaal.
De titel Wees onzichtbaar slaat op de overlevingsstrategie van Metin. Niet alleen probeert hij onzichtbaar te zijn voor zijn tirannieke vader, ook op straat en school wil hij zo weinig mogelijk opvallen.
Wat Alex Boogers met Alleen met de goden met Vlaardingen deed, dat doet Murat Isik met de Bijlmer. Een jeugd schetsen die bepaald wordt door familie, de omgeving en een hoofdpersoon die je het allerbeste wenst maar het flink voor de kiezen krijgt.
Wees onzichtbaar is een uniek boek, het beschrijft het opgroeien als migrant in ons land, maar dat is het niet alleen. Murat Isik schrijft in een bedrieglijk eenvoudige stijl, in korte, anekdotische hoofdstukken die vaak een niet volledig afgerond verhaal vertellen. En toch is het boek nauwelijks weg te leggen. Verslaafd was ik aan Wees onzichtbaar. Probeer het, zou ik zo zeggen.
