Blijkens een artikel in de Leeuwarder Courant (5 juli jl.) van recensent Arie Storm is er in boekenland een prominente ontwikkeling gaande waarbij we worden overstroomd door een door een golf van vergeten klassiekers die nieuw leven wordt ingeblazen. Een goed voorbeeld hiervan is Stoner van Ted Williams, dat in al 1965 verscheen, maar onlangs opnieuw werd uitgebracht en op deze plaats werd besproken.
Ook het werk van de in 1994 overleden Amerikaanse schrijver Charles Bukowski wordt opnieuw onder de aandacht gebracht. Vrouwen is misschien niet zijn beste, maar wel zijn meest humoristische boek. Dat blijkt al op de eerste bladzijde waar staat dat elke overeenkomst met bestaande personen op toeval berust. In werkelijkheid is het boek sterk autobiografisch.
Het leven van de hoofdpersoon Henry Chinanski speelt zich grotendeels af in Los Angeles, waar hij op onverbloemde wijze verslag doet van zijn ervaringen met vrouwen. Ze verdwijnen net zo makkelijk uit zijn leven als ze zijn gekomen en hij doet geen enkele moeite daar verandering in aan te brengen. Verder drinkt de schrijver als een tempelier en met 300 katers per jaar moet hij wel over een maag van gietijzer beschikken. Dat hij ondanks zijn overmatig drankgebruik nog in staat is om regelmatig literaire lezingen te verzorgen mag een wondertje heten. De meester van het kale taalgebruik spaart zichzelf niet en stelt de zaken niet mooier voor dan ze zijn. De avonden worden gevuld met drinken, het draaien van klassieke platen en het rammen op een typemachine. Het mag geen verwondering wekken dat Chinanski met deze levenswandel regelmatig oog in oog komt te staan met de zelfkant van het bestaan. Een flinke doses zelfspot houdt hem op de been.
In de wereld draait door kreeg ‘Vrouwen’ bij de bespreking van het boek van de maand een eervolle vermelding. NRC handelsblad kende 4 sterren toe.
Wie iets rustiger wil beginnen zou met de novelle Postkantoor van start kunnen gaan. Hier beschrijft Bukowski het geestdodende werk op het postkantoor en de conflicten die hij uitvecht met de starre bazen. Ook hier doet de hoofdpersoon zich tegoed aan buitensporig drankgebruik. Eveneens autobiografisch.