Vriendschap en andere ongemakken was het thema van de Boekenweek 2012. Twee onderwerpen die ik totaal niet met elkaar kon rijmen, totdat ik Mijn zus woont op de schoorsteenmantel van Annabel Pitcher las. Een prachtig verhaal over hoe ingewikkeld vriendschap kan zijn.
Mijn zus woont op de schoorsteenmantel is nu niet bepaald een titel die ik meteen van de plank zou pakken. Maar dankzij het opschrift ‘Voor de liefhebbers van Extreem luid & ongelooflijk dichtbij en Ik ben niet bang‘ word ik toch nieuwsgierig. Ik sla het boek open en lees: ‘Mijn zus woont op de schoorsteenmantel. Nou ja, stukjes van haar dan. Drie vingers, haar rechterelleboog en haar knieschijf liggen begraven op een begraafplaats in Londen ‘. Kijk, dat is nu nog eens een intrigerend begin.
Het verhaal wordt verteld door de tienjarige Jamie, wiens zus Rose omgekomen is bij een terroristische aanslag. Zijn ouders kunnen dit grote verdriet niet met elkaar delen en gaan scheiden. Jamie verhuist met zijn vader en zus Jasmine vanuit Londen naar een dorp. In een dorp wonen namelijk geen moslims, zegt Jamie’s vader, die niet kan verkroppen ‘dat moslims zijn dochter gedood hebben’.
Tot zijn grote schrik komt Jamie in zijn nieuwe klas naast Sunya te zitten, een moslimmeisje. Hij probeert haar te negeren, maar ze blijkt ontzettend leuk te zijn en ze worden vrienden. Al mag zijn vader dat natuurlijk niet weten…
Mijn zus woont op de schoorsteenmantel is een heerlijk boek, dat op een toegankelijke manier een gevoelig onderwerp weet te beschrijven. Aanrader!