Hoe moet je een stuk schrijven over het werk van iemand die ontroerend en grappig kan schrijven over de dood van een geliefde, over mannen die het even niet meer weten, over een disfunctionele familie en over sex met buurvrouwen?
Je kan dan gaan vertellen wat Jonathan Tropper zo humoris- tisch of ontroerend maakt, maar dat wordt al snel net zo interessant als een verhandeling over boekhouden voor het MKB.
Dan maar iets over zijn werkwijze. Op zijn website vertelt Jonathan Tropper over zijn manier van schrijven.
Hij begint met een personage. Na een poosje verzint hij in grote lijn een verhaal. Die grote lijn raakt hij al snel uit het oog waardoor het verhaal een warboel van hoofdstukken wordt. Uiteindelijk moet het boek zichzelf presenteren uit die warboel, tenminste dat hoopt Tropper elke keer. Als je dit weet is het wonderlijk hoe helder en leesbaar zijn verhalen zijn.
Misschien komt dat wel omdat het lijkt alsof Tropper schrijft volgens het motto: Never change a winning team. Tropper schrijft nl. telkens hetzelfde boek, of beter hij schrijft boeken met telkens dezelfde ingrediënten, maar doet dat verhipte goed.
Hoofdpersoon is een man van rond de 30, afkomstig uit een disfunctionele joodse familie, die door omstandigheden wordt gedwongen een confrontatie aan te gaan met het leven. De omstandigheden worden veroorzaakt door de dood van een familielid, vriend of geliefde. Personages en gebeurtenissen worden stevig aan elkaar gelijmd door ijzersterke dialogen, humor, sex (met o.a. buurvrouwen) en ontroering. En omdat het voor een Amerikaan erg moeilijk het leven anders voor te stellen krijg je er nog een happy end bij.
2012 wordt trouwens een Tropperjaar, een Topjaar, een Tropenjaar.
In april beginnen de opnames van de serie Banshee die hij schreef met geestverwant David Schickler. De serie wordt geproduceerd door Alan Ball, bekend van Six feet under en True Blood. In september verschijnt in de VS een nieuw boek. In die maand beginnen ook de filmopnames van This is where I leave you (Zeven dagen, zeven nachten), waarvoor hijzelf het script schreef. En om het jaar helemaal compleet te maken wordt Het boek van Joe verfilmd in het najaar met Edward Burns en Tropper zelf als producent. Oftewel, hoe je uit de wonderlijke warboel van een schrijftafel een wonderlijk drukke agenda kunt hebben.
Op het SuderBlog is eerder over drie in het Nederlands vertaalde boeken geschreven: