Kom en laat je aanbidden, laat je strelen, mijn duistere Vanessa.
Uit: Bleek vuur van Vladimir Nabokov.
Op 15 jarige leeftijd krijgt Vanessa Wye een liefdesrelatie met haar 42 jarige docent Engels.
…of…
Op 42 jarige leeftijd manipuleert Jacob Strane zijn 15 jarige leerling in een seksuele relatie.
Die ambivalentie is waar dit ongemakkelijke, maar overweldigend goed geschreven boek over gaat.
Vanessa verhuist in 2000 naar een kostschool in Maine waar ze langzaam wordt ingepalmd door Strane, docent Engelse literatuur. Zeventien jaar later heeft Vanessa een baantje als receptioniste in een hotel en is Strane nog steeds aanwezig in haar leven. Ze lijkt opgebrand, drinkt veel en slikt pillen.
Haar verhaal wordt heen en weer springend in de tijd verteld. De titel Mijn duistere Vanessa komt uit een gedicht van Nabakov. Met literatuur verleidt Strane Vanessa. Hij geeft haar Nabokov’s Lolita te lezen, zijn manier om haar te laten weten dat hun liefde bijzonder is. Het ongemak tijdens het lezen ligt erin dat Vanessa de relatie met Strane ziet als een liefdesrelatie. Een verboden liefde, maar wel een grote liefde, niet te begrijpen voor anderen. Een relatie die ze zelf ook gewild heeft, althans die overtuiging lijkt ze nodig te hebben om niet onderuit te gaan. Maar is dat vol te houden als ze in 2017 geconfronteerd wordt met verhalen van andere vrouwen die vertellen over hun ervaringen met Strane?
Kate Elizabeth Russell heeft jarenlang aan dit boek gewerkt. Het lijkt gebaseerd op haar eigen leven, maar daar geeft ze geen uitsluitsel over. Wel heeft ze het verhaal aangepast tijdens de MeToo discussie. Het boek heb ik al dagen uit, maar het blijft spoken in mijn hoofd. Wat een goed geschreven verhaal.
