Dit schreef ik eerder in 2018:
Zodra in een thriller de omgeving een grote rol speelt en dan vooral een omgeving waar het regelmatig stormt, de regen het zicht belemmert, je voorzichtig moet zijn op de rotsen, een streek waar de bevolking niet voor niets stug is, dan juicht het bij mij van binnen.
De Hebriden, Baskenland, Bretagne, de Lofoten, ik hoef er niet per se naar toe, maar de uren waarin ik mij verlies in een verhaal in een ruige omgeving is een vakantieavontuur voor mij. Met Kyle Perry zitten we op Tasmanië, het eiland waar het weer grillig is en het uit het niets kan stormen.
In De vermiste meisjes raken vier tienermeiden vermist tijdens een kampeertrip in de Great Western Tiers, een dichtbegroeid natuurgebied waar je gemakkelijk kunt verdwalen. Dertig jaar geleden werden de bewoners van Limestone Creek opgeschrikt door de verdwijning van vijf meiden, aanleiding voor de mythe van de Hongerige man, die het voorzien heeft op jonge vrouwen. Een zoektocht levert niks op. De enige getuige, een lerares lijdt aan geheugenverlies door een klap op het hoofd. Het verhaal dat even op gang moet komen zit boordevol ontwikkelingen en interessante karakters. Een inspecteur met PTSS, een verdachte drugsdealer, een jonge meid met een enorm bereik op de sociale media en nog meer kleurrijke types. En dan de genadeloze natuur die een grote rol speelt in dit verhaal, dat geeft de spanning een extra laag.
In De diepte heerst de familie Dempsey in het dorp Shacktown met een visserijbedrijf dat als dekmantel fungeert voor een drugshandel. De familie is getekend door de verdwijning van drie familieleden een aantal jaren geleden. Grootmoeder Ivy bestiert het familiebedrijf en heeft de touwtjes straks in handen, ook bij de politie. Dan duikt Forest letterlijk op uit de zee. Forest is de zoon van Alexandra en Jessy die tegelijkertijd met hem verdwenen. Jesse leidde de drugshandel en de vraag is of Forest zijn handel erft. Opnieuw lijkt de natuur een personage in deze thriller. Uit het niets kan een “zwarte wind” de Tasmanzee teisteren alsof het de familie wil waarschuwen.
Net als in zijn debuut heeft Perry’s tweede een wervelend plot, met een tikje mysterie (Hongerige man, sirenen), aandacht voor de oorspronkelijke bewoners en hun cultuur, maar vooral personages die van de pagina’s springen. Je krijgt bovendien bijna zin in een vakantie op Tasmanië.
