Jessie is een jonge lerares Engels. Nadat ze uit haar woning is gezet, krijgt ze de kans om in het tuinhuis van een groot landgoed te verblijven. Op dat landgoed woont de familie Dormers: Dalila, één van Jessie’s leerlingen, ouders Alex en Nicole. Op het eerste gezicht lijken de Dormers het perfecte gezin te zijn. Maar al snel merkt Jessie dat het landhuis en het gezin niet zo perfect zijn als ze lijken. Vreemde gebeurtenissen vallen haar op, zoals geluiden op zolder en een poppenhuis dat opvallend veel op het echte landhuis lijkt. Iets in het huis zorgt voor vernietiging, of is het misschien een iemand?
Het verhaal wordt grotendeels verteld vanuit het perspectief van Jessie. In het eerste hoofdstuk woont ze al op het landhuis, maar daarna wordt uitgelegd hoe ze de Dormers heeft leren kennen en waarom ze eigenlijk uit haar huis is gezet. Jessie is een interessant personage. Ze is een jonge lerares die heeft gestudeerd in Londen, maar door omstandigheden is ze verhuisd. Daarnaast is ze gefascineerd door het landhuis en wordt het langzaamaan een obsessie. Er gebeuren vreemde dingen in en rondom het huis, of lijkt dat maar zo?
“Er stond iemand. Het was een vrouw. Ze had een witte, lange jurk aan en stond doodstil van Jessie afgedraaid.”
Naast het perspectief van Jessie lees je af en toe een hoofdstuk vanuit Nicole. Ze is een succesvolle kunsthandelaar en is druk bezig met de grondige renovatie van het landhuis. Alex en Nicole vormen een bijzonder stel, en ze hebben beiden geheimen. Geheimen die Jessie graag wil ontrafelen, maar daarbij zet ze veel op het spel, waaronder haar band met Dalila.
Else Boer was voor mij een onbekende auteur en het boek sprak me vooral aan vanwege de interessante titel en cover. De flaptekst zorgde ervoor dat ik het boek meenam om te lezen, want ik was benieuwd welke rol het poppenhuis in het verhaal speelde. Dit wordt allemaal duidelijker naarmate het verhaal vordert.
De schrijfstijl van Else Boer is prettig en het leest vlot weg. Het verhaal is interessant uitgewerkt en naast het thrilleraspect heeft het ook een spookachtig tintje. Het boek is met 251 pagina’s niet al te dik. Aan het einde van het verhaal blijf je nog wel met een aantal onbeantwoorde vragen zitten.
De huurster en het poppenhuis is een uitstekende thriller. Zeker een aanrader als je van thrillers met een spookachtig tintje houdt.
