De Engelse en Zweedse rechercheur hebben weinig met elkaar gemeen. Peter Boyd is in Waking the Dead leider van het team dat zich bezighoudt met cold-cases. Irene Huss is de slimste rechercheur van haar team dat zich bezighoudt met de hedendaagse misdaad in Göteborg. Enige overeenkomst is dat het tamelijk ongezond is om al te dicht in hun omgeving te verblijven.
Met het negende seizoen komt er een eind aan de carrière van Peter Boyd, een geweldige rol van de voortreffelijke Trevor Eve. Onder Boyd zijn vanaf het jaar 2000 oude zaken opgelost op een tamelijk onconventionele manier. Boyd kleurt niet binnen de lijntjes en dat is ook de reden dat hij er, onder druk van bovenaf, de brui aangeeft.
Maar eerst liggen er nog vijf oude misdaden op hem te wachten. Je vraagt je af of die misdaden en slachtoffers niet beter begraven hadden kunnen blijven. Tijdens het onderzoek vallen er regelmatig nieuwe doden.
Die slachtoffers vallen er ook in zijn eigen team dat in de loop van 9 seizoenen regelmatig van vers bloed is voorzien. Van hen is forensisch pathologe Eve Lockhart gespeeld door Tara Fitzgerald de meest opvallende. Fitzgerald speelt de precisieuze pathologe op mortuariumtemperatuur. Een rol die ver staat van haar “normale” rollen waarin ze vaak een romantisch karakter speelt.
Rode draad in de serie is de geschiedenis van zijn zoon die spoorloos is verdwenen. Die verdwijning zorgt voor de verbetenheid waarmee Boyd te werk gaat. Een verbetenheid die regelmatig voor woedeuitbarstingen zorgt. Die momenten en de duistere moorden en dito verhalen zullen we moeten missen nu Boyd met pensioen gaat.
In het tweede seizoen van Irene Huss is er weinig veranderd t.o.v. het eerste seizoen. Grote kracht van de serie is hoofdrolspeelster Angela Kovács. Ze maakt van Irene Huss een ijzersterke en intuïtieve rechercheur, die tegelijk onzeker kan zijn over haar rol als vrouw en moeder.
Net als in het eerste seizoen sluipt de misdaad haar eigen omgeving binnen en het hele gezin wordt om de beurt betrokken bij de misdaden die ze onderzoekt. Dat maakt het zo nu en dan wel een beetje ongeloofwaardig. Ieder verstandig mens was allang van baan veranderd als de ene keer je dochter wordt gekidnapt en de andere keer je man in elkaar geslagen wordt. Je vraagt je ook af waarom ze vaak in haar eentje erop uit gaat. Een ezel stoot zich in het algemeen geen tweemaal aan dezelfde steen, maar die uitdrukking kennen ze niet in Göteborg.
Toch is het een serie om met plezier naar te kijken, mooi gefilmd en leuke bijrollen. En als Huss weer ’s hardlopend de achtervolging inzet, ben je al snel geneigd om “Pak ze, Irene” te roepen.
Huss krijgt ***.
Boyd krijgt ****.