Eerst maar even het beroerde nieuws. The Killing III is nog niet te leen in de bibliotheek. Het goede nieuws is dat ik zelf de serie aangeschaft heb via de Volkskrant en na 3 afleveringen alvast wat kwijt kan over de serie.
Sarah Lund is 25 jaar bij de politie, ze wil het rustig aan gaan doen en heeft overplaatsing gevraagd naar een bureaufunctie. Haar zoon Mark wil geen contact meer. Kortom, Lund heeft eigenlijk wat anders aan het hoofd dan het oplossen van de moord op een zeeman en dat is te merken. Het duurt namelijk even voordat ze zich op z’n Sarah Lunds vastbijt in de zaak.
In een interview zeggen de makers dat ze geen tv-serie willen die volgens een bepaalde formule in elkaar gedraaid wordt. Ze vinden zelf dat dit al gebeurt met The Killing III en dat er daarom een eind komt aan Sarah Lund (oeps, dat lijkt alsof Lund omkomt, maar dat weet ik niet want ik ben nog maar bij aflevering 3). Daar zit wat in, want opnieuw speelt de politiek een belangrijke rol en is Lund ouderwets weerbarstig. Alleen is het zo dat een formule wel heel erg lekker kan zijn.
Toen Coca Cola z’n formule veranderde stond de wereld op z’n kop. Een zak M&M’s is zo lekker omdat je precies weet wat je krijgt, vraag Diederik Stapel maar. Daarom heb ik er geen bezwaar tegen als Lund toevallig iets ontdekt, of in haar eentje een donkere snijzaal inloopt terwijl je beter naar huis kunt gaan.
Het enige wat veranderd is, is de trui en dat is wel verrekte jammer. Was haar Noorse trui nog een fashion statement, de nieuwe trui lijkt op een jaren 80 geval, rechtstreeks uit de kringloopwinkel.
