Wanneer zijn vrouw bij een bootongeluk in een onomkeerbaar coma raakt wordt hij genoodzaakt na te denken over zijn leven. De onhandige vader heeft de opvoeding van de beide dochters altijd aan zijn vrouw Elizabeth overgelaten. Alexandra, zeventien jaar oud, zit op een internaat om van een drugsverslaving af te komen. Haar bijdehante tienjarige zus Scottie heeft problemen op school. Dieptepunt in zijn nieuwe rol als vader is het moment waarop de advocaat aan het vriendje van zijn oudste dochter vraagt hoe hij de opvoeding aan moet pakken. Deze vriend hangt voortdurend de zorgeloze lolbroek uit. Later wordt duidelijk dat ook hij het nodige heeft megemaakt in zijn leven.
Matt wil zijn leven beteren en hij wil aan de relatie met zijn vrouw werken. De positie waarin hij zich bevindt is vooralsnog weinig benijdenswaardig. De complicaties nemen toe wanneer blijkt dat Elizabeth een buitenechtelijke relatie heeft.
In nauwe samenwerking met zijn dochters gaat Matt op zoek naar de minnaar van zijn vrouw en regelt op slinkse wijze een ontmoeting.. Dit leidt tot de nodige pijnlijke situaties. De zoektocht en de samenwerking leiden er toe dat de vader en de beide dochters naar elkaar toegroeien. Het eindshot van de film, waarbij ze met z’n drieën onder een dekentje op de bank zitten brengt dit goed in beeld.
De amerikaanse regisseur Alexander Payne heeft een film gemaakt, waarbij humor en tragiek, melancholiek en vrolijkheid elkaar op een goede manier afwissellen. Het begint allemaal wat stroef, maar gaandeweg word je toch meegenomen in het ontroerende verhaal. De film werd bekroond met -niet minder dan- vijf Oscar Nominaties.Dit laatste is wat mij betreft iets teveel van het goede. De film kijkt prima weg, maar laat geen onuitwisbare indruk achter.
Payne kwam eerder met About Smidt (2002) en Sideaway (2004) Deze films werden eveneens goed ontvangen.