Colm Tóibín is kreukelig. Tenminste zo staat hij op de foto en het wonderlijke is dat hij een mooi subtiel boek heeft geschreven met Brooklyn, terwijl je met zo’n kop iemand verwacht die als trainer langs de lijn staat te razen als z’n spelers het niet goed doen.
Tóibín vertelt het verhaal over een jonge vrouw, Eilis Lacey, die in de jaren vijftig een kleine plaats in Ierland verlaat om te emigreren naar de VS. Die emigratie laat ze zich aanpraten door een priester en haar oudere zus Rose. Eilis is een naïeve, onzekere vrouw die haar omgeving bekijkt met een open blik maar afstand probeert te houden om niet uit de toon te vallen.
De schrijver vertelt het verhaal vanuit haar perspectief waardoor het verhaal bijna kinderlijk eenvoudig voortrolt. Langzaam en heel subtiel verandert de toon als Eilis steeds meer ervaart van de wereld om haar heen.
De beschrijvingen van het pension met alleen Ierse vrouwen zijn prachtig doordat Tóibín in het pension een aantal vrouwen laat wonen die vreselijk traditoneel zijn en een paar die zich de Amerikaanse leefstijl hebben aangemeten. Eilis schippert daar wat tussendoor.
Ze krijgt een relatie met een Italiaanse Amerikaan waarna het boek langzaam naar een climax gaat als Eilis teruggaat naar haar ouderlijk huis. Daar maakt ze uiteindelijk een keus voor de rest van haar leven.
Brooklyn staat op de longlist voor de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs 2011, maar is als elk goed jongerenboek buitengewoon geschikt voor volwassenen :-).