Ruim twintig jaar geleden verscheen de klassieker Presumed Innocent, in het Nederlands vertaald als De aanklager. Met dat boek schreef Turow niet alleen een bestseller maar zorgde hij in zijn eentje ook voor een nieuw genre, de legal thriller. Nu is er Onschuldig, een vervolg op De aanklager. Opmerkelijk is dat het verhaal ook ruim twintig jaar later speelt met dezelfde hoofdpersonen, wat het verhaal een extra dimensie geeft. In De aanklager werd Rusty Sabich verdacht van de moord op zijn minnares. In Onschuldig wordt Sabich opnieuw beschuldigd van een moord. Ditmaal van de moord op zijn vrouw.
Het boek is een zelfstandig te lezen vervolg op De aanklager, maar eigenlijk is het onontbeerlijk te weten dat Sabich de moord op zijn minnares niet heeft gepleegd, maar dat zijn vrouw de dader was. Deze waarheid houdt Sabich voor zich uit schuldgevoel en liefde voor zijn zoon Nat en bepaalt al die jaren zijn huwelijk met zijn vrouw. Turow is een meester in rechtbankscènes die zinderen van spanning en onverwachte wendingen, maar de kracht van dit boek ligt vooral in de motieven en handelingen van de hoofdpersonen. Werd De aanklager vanuit het perspectief van Sabich geschreven, ditmaal wordt het perspectief verdeeld onder de belangrijkste personages waardoor de waarheid pas op de laatste onthuld wordt. Turow wil nog wel ’s zijn tijd nemen in zijn legal thrillers, maar in Onschuldig dragen de uitweidingen alleen maar bij aan de ontrafeling van een complex psychologisch drama. Op Crimezone kreeg het boek 5 sterren en daar valt niks op af te dingen.