- Smaak van venijn
Flavia de Luce is elf jaar, voorlijke dochter van een oud-kolonel annex postzegelverzamelaar en in voortdurende strijd met haar oudere zussen Daphne en Ophelia. Flavia heeft een passie voor scheikunde en heeft op het landhuis, waar de merkwaardige familie woont, een eigen laboratorium. Ze vindt op een ochtend een lijk in de tuin. Tot zover niets bijzonders.
Wel bijzonder is dit verhaal van de Canadees Alan Bradley die een heerlijke moderne, ouderwetse detective heeft geschreven die speelt op het platteland van Engeland in de jaren 50 van de vorige eeuw. Met een geweldige Flavia in de hoofdrol die het verhaal een enorme vaart geeft al was het maar omdat ze van hot naar her fietst op haar roze fiets die ze Gladys noemt. In een luchtige, speelse stijl gaan we mee met Flavia op zoek naar de moordenaar. En passant bewerkt Flavia de lippenstift van Ophelia met gifsunak die hierdoor in een allergische reactie enorme lippen krijgt. Je waant je in een verhaal van Agatha Christie, maar in haar boeken viel weinig te lachen, terwijl Flavia regelmatig voor een schaterlach zorgt. Heerlijk boek voor jong en oud, zeg je dan.
Bovendien waar vind je nog een boek waarin een moord wordt gepleegd om een postzegel. Daar hebben Karin Slaughter of Mo Hayder nooit aangedacht in hun bloeddorst.
Aardig is nog dat Bradley met slechts 15 pagina’s van het verhaal naar zijn uitgever stapte, die na vijf minuten lezen besloot om De Smaak van venijn uit te geven.