De meeste films van Woody Allen spelen zich af in de grote stad. Meestal is dat New York, maar soms ook Londen: Matchpoint of Barcelona: Vicky Cristina Barcelona. De Franse hoofdstad vormt het decor voor de nieuwste film van Allen: Midnight in Paris. Met deze romantische komedie werd het filmfestival van Cannes 2011 geopend.
De hoofdpersoon Gil (O. Wilson) woont in Beverly Hills en is met zijn verloofde en haar ouders op vakantie in Parijs. Tijdens een etentje maakt hij zijn aanstaande schoonvader uit voor achterlijke rechts Republikein, wat hun relatie niet direct ten goede komt. Dat hij zijn vaste baan als scenarioschrijver wil inruilen voor een onzeker kunstenaarsbestaan kan ook al niet op veel bijval rekenen.
Gil adoreert de Franse lichtstad. Dat Parijs bestaat en iemand er desondanks voor kiest ergens anders te gaan wonen is voor hem onbegrijpelijk. “Parijs is een een doorlopend feest, alleen het verkeer loopt niet door”. ’s Nachts zwerft hij door de stad en komt terecht in de jaren ’20 van de vorige eeuw. Een prachtige tijd, waarin nog geen sprake is van zure regen, atoomwapens, drugscartels en zelfmoordcommando’s.
Hij heeft ontmoetingen met Scott Fitzgerald, Ernest Hemmingway, Pablo Picasso, Salvador Dali en andere kunstenaars uit die tijd. Zij adviseren hem bij het schrijven van een roman. Dat hun vrouwen hem niet onberoerd laten hoeft geen verwondering te wekken… Ondertussen huurt zijn ‘schoonvader’ een privédetective in om de nachtelijke gangen van Gil na te gaan.
Midnight in Paris is een ode aan Parijs. Maar de film laat ook een hang naar het verleden zien met een afkeer voor de onduidelijke onzekere toekomst. De soundtrack van jazzmuziek die gedurende de hele film te horen is, versterkt dit beeld. Geen groot verhaal, wel een mooie film. Verplichte kost voor de Woody Allen liefhebber.