Joost Zwagerman

Een bericht dat je niet wilt lezen, een brief die je terug wilt sturen naar de afzender. Joost Zwagerman heeft een eind aan zijn leven gemaakt. Zijn werk ken ik tot mijn schande niet zo goed, ik heb slechts een paar van zijn boeken gelezen.
Zwagerman is een schrijver die ik vooral ken van zijn tv-optredens.

Dat mooie, lange hoofd waar je de adolescent nog steeds in herkent. De bruine ogen achter een zwart montuur met de uitstraling van een aardige man. Die prachtige stem, met soms een lichte lispel, die je meevoert in een verhaal.
Elke keer als hij in DWDD een betoog houdt over een schilderij of een kunstenaar, laat hij je zien hoe alles met elkaar verbonden is. Verbanden die alleen hij weet te duiden in een vertelling vol vurige woorden.
Het talent om je met zijn taal mee te voeren in een luchtschip. Alsof je over een landschap scheert en je bijna vergeet adem te halen door het weidse uitzicht. De lichte teleurstelling als hij uitgesproken is omdat je meer wilt, maar tegelijk de energie die je voelt om zelf wat dan ook maar te gaan doen.

Een man vol woorden. Nieuwe woorden van Zwagerman zullen er niet meer komen, maar gelukkig hoor ik zijn stem nog in mijn hoofd.