Het overkomt me niet vaak dat ik een verhaal lees en de aandrang krijg om de laatste pagina’s te lezen om erachter te komen hoe het afloopt. En dan bedoel ik niet een saai boek, dat je aan de kant wilt leggen, maar waarvan je toch wilt weten hoe het eindigt. Nee, het gaat om een boek dat je in de greep heeft en door de plotwendingen en het boeiende verhaal een ondraaglijke spanning en onrust geeft.
De waarheid over de zaak Harry Quebert van de Franse schrijver Joël Dicker is zo’n boek. Verwacht niet al te veel poëtische beelden of intrigerende metaforen (de passages over de liefde zijn zelfs wat banaal). Dicker heeft een heerlijk boek geschreven, vol vaart, mooie plotwendingen en hele sterke dialogen en wat mij betreft met dit verhaal een klein, maar dik meesterwerkje afgeleverd. Een bestseller voor zijn dertigste, terwijl hij zijn vijf vorige boeken niet aan de straatstenen kwijt kon.
Wat meteen een parallel oproept met het verhaal in het boek over een jonge schrijver die na zijn eerste succesvolle boek een writer’s block heeft en bij zijn mentor aanklopt voor inspiratie en dan stap je in een roller coaster. Die achtbaan staat in een fictief plaatsje aan de oostkust van de VS, vol gedenkwaardige personages, moord, roddel en achterklap en vooral een brandende liefde voor Nola, een meid van 15 jaar. Alleen très domage dat ik het uit heb.
De waarheid over de zaak Harry Quebert is Boek van de Maand bij DWDD