Sommige boeken zijn zo ontzettend knap geschreven, dat je kostte wat kost door wilt lezen. Tegenlicht van Esther Verhoef is er zo eentje.
Voor dit prachtige boek heeft Verhoef de moord en doodslag, die we kennen uit haar thrillers, even in de ijskast gezet, maar de spanning zit er nog steeds in. Weliswaar op een heel andere manier, maar deze schitterende roman kan met recht een pageturner genoemd worden!
Het verhaal wordt verteld vanuit hoofdpersonage Vera, die we afwisselend als kind en als volwassene leren kennen. In het eerste deel wisselen de verhalen van de volwassen en de jonge Vera elkaar in rap tempo af, terwijl ze naadloos op elkaar aansluiten. Een heel bijzondere manier van lezen, die het je onmogelijk maakt het boek aan de kant te leggen. Omdat de hoofdstukjes vaak maar twee of drie pagina’s lang zijn is de verleiding te groot: nog ééntje dan…
Het tweede deel van het boek is volledig vanuit volwassen perspectief geschreven, met de afschuwelijke afsluiting van de kinderjaren nog vers in het geheugen…
Dit is geen boek om zo eventjes tussen de bedrijven door te lezen, het verhaal komt keihard binnen. Wat een rotleven heeft de jonge Vera gehad, en hoe kunnen ouders toch in vredesnaam ooit bedacht hebben dat je sommige dingen maar beter niet aan je kind kunt vertellen? Dit verhaal laat zien dat eerlijkheid altijd het beste is voor alle betrokkenen. Hoe anders waren de levens in dit boek dan misschien verlopen! Het frustreerde mij enorm.
Het bijna onvermijdelijke einde van dit boek vond ik hartverscheurend, ook omdat ik zelf moeder ben. Gelukkig wordt Vera veel beter opgevangen dan haar moeder indertijd, waardoor haar toekomst er heel anders uit zal zien.
Een ontzettend indrukwekkend boek, dat je nog lang bijblijft.