John Boyne, schrijver van ‘de jongen in de gestreepte pyjama’ is terug. En hoe! Zondagmorgen begon ik tijdens de koffie aan zijn laatste boek ‘Wat het hart verwoest’ en ik heb net tijdens mijn lunchpauze de laatste van maar liefst 603 pagina’s omgeslagen.
En hier zit ik nu, nog steeds helemaal in de ban van dit boek.
Boyne vertelt het levensverhaal van Cyril, en de auteur kiest ervoor om zijn lezer op een interessante wijze op de hoogte te brengen van hoe het leven van deze jongen begint. Het eerste personage dat beschreven wordt is namelijk Cyril’s moeder Catherine, die als 16-jarig ongehuwd meisje door de kerk wordt verbannen. Zwanger, iets wat beslist ondenkbaar was in een klein Iers gehucht in het jaar 1945.
Ze probeert een nieuw leven op te bouwen in Dublin en realiseert zich maar al te goed dat zij daarin geen kind kan groot brengen.
Ze staat haar zoontje af voor adoptie en daarna maakt het verhaal een sprong van 7 jaar waarin we een verlegen Cyril en zijn pleegouders Maude en Charles Avery leren kennen. Er gebeurt heel wat in het jaar 1952 maar voor Cyril is zijn kennismaking met leeftijdgenootje Julian het belangrijkste moment van zijn leven. Cyril is compleet gefascineerd door dit bijdehante kereltje en merkt tot zijn grote verbazing dat hij niet stottert als hij met Julian praat.
Het hele boek heeft een fijne, chronologische volgorde waarbij het verhaal steeds 7 jaar vooruit springt in de tijd en waarin je steeds dezelfde personages terugziet. Wonderlijk genoeg weet Boyne het leven van Cyril’s moeder fantastisch te verweven met dat van Cyril. Ze blijken vlakbij elkaar te wonen en komen elkaar verschillende keren in hun leven tegen, zonder te weten dat ze moeder en zoon zijn. En zo zijn er meer personages die we meerdere keren terug zien. In een ander boek zou dit misschien gekunsteld over kunnen komen, Boyne weet het wél op de juiste manier samen te brengen. Knap!
Ik waarschuw maar vast; dit is een boek dat binnenkomt. Keihard.
Ondanks het beladen onderwerp en de verdrietige gebeurtenissen weet Boyne precies op de juiste momenten humor in te zetten.
Dat is wat dit boek zo bijzonder en maakt en waarom je het gewoon moet lezen. Doen hoor!