Ik ben de sterkste

Frascella

Op de voorkant van Ik ben de sterkste staat een citaat uit La Repubblica: “De nieuwe Niccolò Ammaniti is geboren”. In de eerste plaats is het toch wel het vermelden waard dat Ammaniti afgeschreven noch dood is. Op de tweede plaats heeft La Repubblica gelijk, zeker als je het boek vergelijkt met Zo God het wil.

Christian Frascella heeft een rauw en wervelend boek geschreven vanuit het perspectief van de 17-jarige hoofdpersoon. De jongen woont met zijn alcoholische vader en zus in een kleine plaats ergens in Italië en schept er een genoegen in om onaangepast door het leven te gaan. Hij zoekt voortdurend de confrontatie en krijgt daardoor regelmatig op zijn lazer, maar gaat door omdat hij de sterkste is. Vol lef, bravoure en met een grote bek verandert er pas iets in hem na een dramatische gebeurtenis.

Frascella weet de etterbak geweldig neer te zetten en je krijgt een zwak voor deze eenling, dankzij zijn humorvolle observaties en zijn niet aflatende energie. Met zijn gedrag lijkt hij slechts zijn dromen te beschermen die vooral over de twee jaar oudere Chiara gaan. 

Met het boek heeft Frascella o.a. de John Fante Prize 2009 binnengesleept. Prachtig boek voor iedereen die wel ’s 17 is geweest, het nog steeds is of nog moet worden.

Nog even iets merkwaardigs. De Nederlandse uitgave heeft een stoere jongen van een jaar of tien, twaalf op de voorkant. Dan past de de jongen met het blauwe oog en bloedneus op de Italiaanse uitgave beter bij het beeld dat je krijgt van de hoofdpersonage. Maar dat neem ik Uitgeverij Moon verder niet kwalijk, per slot van rekening brengen zij het ene mooie Young Adult-boek na het andere uit.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven