Homicide, een formidabel boek.
David Simon liep in 1988 een jaar mee op de afdeling Moordzaken in Baltimore. Met een gemiddelde van 2 moorden per 3 dagen één van de geweldadigste steden in de VS, zeker als je bedenkt dat in 1988 de stad 730.000 inwoners had. Via Simon maken we kennis met de rechercheurs, hun eigenaardigheden, de zwarte humor op plaatsen delict, de enorme werkdruk en de frustraties gevoed door de politiek die slechts kijkt naar statistieken. Statistieken die voorbijgaan aan het feit of een moord een inkoppertje is, waarbij de dader bij wijze van spreken naast het lijk zit of een moord op een junk in een achteraf steegje, waarbij er geen getuigen zijn. En frustraties die schuil gaan achter de bijna achteloze constatering van Simon dat er nu eenmaal meer moordenaars dan rechercheurs zijn.
600 bladzijden lang boeit Simon met de beschrijving van mensen aan beide zijden van de wet. Zwart, somber, maar ook menselijk en warm en zo nu en dan valt er ook nog wat te lachen. Zoals de scène waarin een rechercheur er vandoor moet omdat zijn vrouw en dochter in gevaar zijn. Bij terugkomst vertelt hij dat er een muis door het huis liep die hij uiteindelijk in een kast dood heeft geschoten met z’n dienstwapen. Daar wilde hij de muis eigenlijk laten liggen als waarschuwing voor andere muizen. Deze scène zit trouwens onverkort in de serie The Wire die gebaseerd is op de ervaringen van Simon. Deze beste misdaadserie ooit is te leen in de bibliotheek. Mocht 600 bladzijden te lang zijn dan is de serie een goed alternatief.
Als u de link onder de afbeelding volgt gaat u naar de site van VPRO’s Wintergasten waarin Simon geinterviewd wordt door Raoul Heertje.