Antti Tuomainen won met deze thriller in 2011 de Clue Award, de prijs voor de beste Finse thriller. Hoewel het plot rond de verdwijning van een vrouw de motor is die het boek op gang helpt, is het toch vooral de geschetste wereld-na-de-ramp die memorabel is.
In De Genezer is het tien jaar geleden dat de opwarming van de aarde ervoor gezorgd heeft dat Finland overstroomd wordt met vluchtelingen uit Europa. Wat er precies gebeurd is, blijft onduidelijk, maar in Duitsland wordt niks meer geproduceerd en vakantiekiekjes aan de Middellandse Zee roepen vooral weemoed op naar betere en vooral drogere tijden.
Op de omslag staat een een vrouw in een laat zonnetje in de verte te staren. Waarschijnlijk heeft de ontwerper van de omslag het boek niet gelezen, want het regent voortdurend in het Helsinki van na de ecologische ramp.
Tapani Lehtinen maakt zich ongerust als zijn vrouw niet thuiskomt. De politie heeft weinig belangstelling voor zijn verhaal omdat ze wel iets anders te doen heeft. Helsinki dreigt te bezwijken onder de toestroom van vluchtelingen en de complete chaos die er op de straten heerst, waar de weinige bussen en trams zich een weg doorheen proberen te banen. Beveiligingsbedrijven maken de dienst uit. Mensen die geld hebben vluchten naar het noorden waar het droog is en mensen zich verschuilen achter ommuurde steden.
Tapani’s zoektocht naar zijn vrouw leidt hem langs ecoterroristen en malafide beveiligingsbedrijven. Tuomainen schetst in een efficiënte stijl een wereld die op instorten staat. Tapani is dichter (!) en blijft poëzie schrijven om de waanzin weg te houden.
Na Overstroomd van Eva Moraal is dit het tweede boek in korte tijd waarin we met z’n allen de wereld hebben verkloot en de gevolgen daarvan desastreus zijn. Tuomainen laat daarbij weinig hoop voor een ommekeer. Het eind van het boek blijft lang hangen, maar het is een passend slot van deze dystopische thriller, of zo u wilt thrillerachtige dystopie. Het liet me wel achter met het gevoel dat er meer in had gezeten. Van mij had Tuomainen het grauwe en kletsnatte beeld van een stad in verval gedetailleerder mogen uitwerken. De kracht van het boek ligt namelijk in het idee dat zo’n ecologische ramp ons zo maar zou kunnen overkomen.