Bwwwroemmm, zo ongeveer dendert deze Franse misdaadserie je huiskamer binnen. Net als één van die Audi’s of BMW’s waar de vier hoofdpersonen zich in verplaatsen, de enige glimmende voorwerpen in deze grimmige serie.
Jean-Hugues Anglade is een intense acteur die hier de rol van Eddy Caplan speelt, een geweldadige smeris die allang la ligne jaune is overschreden, de gele lijn tussen goed en fout. Caplan is wél een rechercheur met een uitstekende staat van dienst als het aankomt op het inrekenen van criminelen, maar zijn methodes en contacten kunnen absoluut niet door de beugel.
In seizoen 1 is hij met zijn directe collega’s voortdurend bezig om zijn wetteloosheid af te dekken, waarbij hij op de huid wordt gezeten door interne zaken, in de persoon van Roland Vogel. Vogel staat aan de goede kant, zullen we maar zeggen, maar man, wat een hekel krijg je aan die kerel met zijn zalvende stem, zijn belachelijke kapsel en dat knopje in zijn linkeroor. In zijn obsessie om Caplan te pakken stapt hijzelf al gauw over la ligne jaune.
De serie is zo fout maar zo goed gemaakt dat je na de eerste aflevering nog even langer opblijft om deel 2 te zien. En vooruit, deel 3 ook maar. Omdat het zo spannend is, omdat het er zo smerig uitziet (het politiebureau lijkt in een oude melkfabriek te zitten), omdat niemand deugt en je toch een zekere sympathie krijgt voor de agenten.