Vanuit mijn flat heb ik elk voorjaar een mooi uitzicht op het liefdesleven van de eend. Dat het niet meevalt als eend om aan nageslacht te komen, blijkt ieder jaar weer als er een paartje rondloopt.
Al snel krijg het gelukkige stel last van een ander mannetje. Meestal loopt het vrouwtje voorop maar zodra er een andere woerd aankomt waggelt het mannetje beschermend naar voren. Met de kop naar beneden en een verbolgen ggt, ggt, ggt verjaagt het de woerd.
Deze lijkt nauwelijks onder de indruk. Hij blijft wat rondhangen.
Meteen wordt het mannetje door het vrouwtje geactiveerd met een verontwaardigd ghtghtght om wat fermer op te treden tegen de vreemdeling en hup daar gaat de kop weer naar beneden. De woerd gaat er vandoor op de hielen gevolgd door het paartje. Dit gebeurt nog een paar keer totdat het vrouwtje vindt dat haar mannetje zich genoeg heldhaftig heeft gedragen. Ze slaat rechtsaf en manlief waggelt tevreden en met de borst vooruit achter haar aan. De vreemde woerd doet net alsof er niks aan de hand is. Net mensen.
Door dit tafereel moest ik denken aan het klassieke Eend voor eend, het boek van Guus Kuijer waarin Jaap verliefd wordt op Gerdien. Helaas niet meer te leen in de bibliotheek maar nog wel te krijgen in de boekwinkel.