De perfecte moeder

Ik denk dat veel mensen net als ik het sneupen in de bieb erg missen. Het is geweldig dat je alles wat je lezen wilt kunt aanvragen via de afhaalservice maar ik lees meestal boeken waar ik toevallig tegen aanloop en dat kan nu natuurlijk niet. Gelukkig zijn er momenten dat ik even naar kantoor moet om iets te halen of te regelen en dan maak ik dankbaar gebruik van het feit dat ik een zeldzaam rondje door ‘mijn’ bibliotheek kan maken. Zo stuitte ik vorige week op De perfecte moeder. Dat is nog eens een titel. Een perfecte moeder, zou het echt bestaan? En moet je het willen? Tuurlijk niet, niemand is perfect maar toch word ik erdoor getriggerd en het boek gaat mee naar huis.

Het eerste wat opvalt wanneer je het boek openslaat is een vermelding over Stichting Het Vergeten Kind.

Duizenden kinderen in Nederland kunnen niet meer thuis wonen. Ze zijn verwaarloosd of mishandeld. Ze zijn gevlucht voor geweld of uit huis geplaatst, omdat ze niet meer veilig waren. (…)

Oh jee, mijn hart krimpt nu al ineen. Wil ik dit boek wel lezen? Ik besluit het wel te doen en daar ben ik blij om.
Ondanks het heftige onderwerp is dit een schitterend boek. Het wordt nergens zo erg dat je niet door wilt lezen, in tegendeel, ik kon dit boek niet wegleggen. Esther Boek (goeie naam trouwens 😉 ) heeft een fantastische manier van schrijven, ze weet precies de juiste snaar te raken en trekt je in sneltreinvaart door het verhaal.

In korte hoofdstukken lees je om en om het verhaal van Helena en haar moeder Nelleke, dat zich afwisselend tussen 1968 en 2018 afspeelt. Deze tijdsprongen geven het verhaal precies de juiste dosering en het maakt dat je niet kunt wachten hoe het verder gaat. Ik zal, zoals gewoonlijk, verder niet op de inhoud ingaan maar ik kan je wel vertellen dat ik het slot van dit verhaal absoluut niet aan zag komen.
Ik ben onder de indruk van Esther Boek en ga meteen op zoek naar meer van haar hand. En dat is er gelukkig, ik reserveer Het leven dat ik kende. Net als De perfecte moeder een boek met een maatschappelijk thema. Want dat is wat Esther graag verwerkt in haar boeken: “Ik schrijf niet over het ‘hoe’ maar over het ‘waarom’. Waarom doen mensen wat ze doen.”
En dat doet ze op een ontzettend boeiende manier. Genieten!