Ik heb een nieuwe favoriet: Leila Meacham! Afgelopen zomer heb ik haar debuut Rozen gelezen, een roman zo dik als mijn vuist met een zo intrigerend verhaal dat ik het amper neer kon leggen. Mijn man en zoontje spetterden er gezellig op los in het zwembadje achter in de tuin maar ik merkte er amper iets van; ik ging helemaal op in het verhaal!
Het boek speelt zich af rondom een katoenplantage, die vlak voor de Eerste Wereldoorlog tot ieders grote verrassing eigendom wordt van de dan nog maar 16 jarige Mary Toliver. Zij is net als haar vader helemaal verknocht aan de plantage en daarom laat hij haar alles na wanneer hij komt te overlijden. Ondanks de tegenwerking van haar moeder en broer en de sceptische opstelling van de katoenplukkers is Mary vastbesloten de plantage net zo goed te runnen als haar vader altijd heeft gedaan.
Rozen is een prachtige familiegeschiedenis, die van begin tot eind boeit en verrassende wendingen heeft. Ik had in het begin een beetje moeite om erin te komen, door de vele personages die beschreven worden, maar zodra je eenmaal doorhebt wie iedereen is leest het verhaal als een trein. Heerlijk!
Gisteravond heb ik Meachams tweede roman Korenblauw uitgelezen. Met een zucht van teleurstelling dat het alweer uit was, heb ik dit bijna 500 pagina’s dikke boek dichtgeslagen en ik wist meteen dat ik over deze schrijfster wilde bloggen.
Dat was nog even een geregel, omdat maandag eigenlijk mijn vrije dag is, maar mijn schoonouders wilden met liefde een paar uurtjes op mijn zoontje passen zodat ik even in alle rust kan schrijven. Want als ik me heb voorgenomen om te bloggen, moet dat bijna à la minute bij mij! 🙂
Korenblauw begint al veelbelovend; de proloog maakt je nieuwsgierig en in het eerste hoofdstuk wordt je als lezer meteen al getriggerd door de kennismaking met de elfjarige Catherine Ann Benson, die haar beide ouders verliest door een auto-ongeluk. De grootmoeder van Cathy, zoals iedereen haar noemt, besluit als enig overgebleven familielid haar kleindochter in huis te nemen.
Door de shock van het overlijden van haar ouders lijdt Cathy aan selectief mutisme, en omdat haar grootmoeder niet wil dat ze hierdoor geplaagd zal worden op haar nieuwe basisschool, schakelt ze de populairste jongens van het dorp in. Trey Don Hall en John Caldwell ontfermen zich over Cathy en dit is het begin van een bijzondere vriendschap tussen de drie, die vanaf dat moment onafscheidelijk zijn.
De kracht van Leila Meacham zit ‘m in de verrassing. Er zitten een aantal bijzondere wendingen in het verhaal die ik absoluut niet aan zag komen.
Dat maakt een boek voor mij bijzonder, een auteur die mij blijft boeien en laat meeleven met de personages. Daarom ben ik fan. En ik kan alleen maar hopen dat Meacham nog veel meer van deze prachtboeken gaat schrijven!