De 16-jarige Hazel is de heldin van het boek Een weeffout in onze sterren van John Green. Hazel vindt zichzelf niet knap, maar dat vindt geen enkele 16-jarige van zichzelf.
Ze heeft humor en last van humeurigheid.
Haar lievelingsboek heeft ze al tientallen keren gelezen en ze gaat al drie jaar niet naar school.
Omdat ze sinds drie jaar in geleende tijd leeft dankzij experimentele medicijnen die haar kanker onderdrukken.
Ze weet niet hoe lang ze nog te leven heeft en spendeert haar tijd tussen een door haar verfoeide praatgroep en de soms verstikkende zorg van haar moeder. In de praatgroep ontmoet ze Gus die ze lang op afstand weet te houden maar met wie ze een onverwachte band krijgt.
John Green weet met groot gemak alle sentimentele valkuilen te omzeilen en heeft een prachtig boek geschreven over een leven beheerst door kanker, een bijwerking van het leven volgens Hazel.
In zijn milde en humoristische stijl is het een boek over leven, liefde en dood dat meteen bij mijn favoriete boeken op de plank mag.
PS. Bijzonder is dat het boek deels in Amsterdam speelt, de stad waar Green writer in residence was in het voorjaar van 2011. Daar heeft hij het boek afgemaakt en zelfs nog even tijd gevonden om het YAB in de bieb van Joure officieel te openen (zie filmpje)
Misschien wel het beste boek van 2012.