Achter de stilte is een boek over seksueel misbruik, maar Hanika heeft hiermee geen verhaal geschreven dat je verslagen achterlaat. Dat komt door de, voor dit thema, ongebruikelijke lichte toon en door het hoopvolle einde.
Justine is 13 jaar en vertelt het verhaal dat we al te vaak te horen krijgen.
Ze woont met haar oudere zus bij haar ouders, haar oudere broer studeert en is het huis uit. Haar vader is een vervelende man die geen aandacht heeft voor zijn dochter. Moeder heeft last van migraine en is daardoor alleen met zichzelf bezig. Van haar ouders moet ze elke dag eten brengen naar opa, die volgens hen slecht voor zichzelf kan zorgen nadat oma is overleden.
Opa zit aan haar.
Het verhaal is in een mooie, vloeiende stijl geschreven. Hanika weet Justine subtiel neer te zetten als 13-jarige met een vreselijk geheim, die dankzij de Poolse buurvrouw van opa, haar vriendin Lizzy en vriendje Klap de kracht vindt om haar verhaal te vertellen.
Tijdens het lezen overvalt je een grote woede jegens de opa, je krijgt de drang om met een Mercedes Benz ’s even flink te keer te keer gaan, maar ook jegens de ouders en de oudere broer. Die woede wekt Hanika op door het onbeschrijfelijke niet in je gezicht te smijten, maar door de subtiliteit van Justine’s stem die steeds krachtiger wordt. Ze weet zich uiteindelijk te ontworstelen aan het haar opgelegde schuldgevoel en de morele druk van de omgeving. Ontroerend, prachtig boek.
Duitse recensie van het boek:
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=A04dx8v2HBg]