Tv-serie naar de vuistdikke roman van Michel Faber over de prostituee Sugar, een intelligente, belezen en sterke vrouw. Ze probeert te ontsnappen uit de achterbuurten van Victoriaans Londen via een klant die verliefd is geworden op haar.
De serie ziet er prachtig uit. De camera glijdt door bordelen, kroegen en smalle straten, spelend met scherpte en onscherpte, waardoor een wandeling een bijna hallucinerend effect heeft. Niet eerder zag het 19e eeuwse Londen er zo briljant afstotelijk uit. De achterbuurten van Londen zijn schurftig en de mensen die er rondlopen ook. Ruimte voor emoties is er niet, omdat alles wordt ingehouden achter strakke jurken en hoge boorden. Dat is het enige minpuntje, echt meeleven met Sugar lukt niet zo goed, maar de huiver over haar lot en omgeving maakt dat meer dan goed.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=tLAJMDeRYuk]
Huiveringwekkend, maar dan totaal anders, is het verhaal van moeder Eva en haar zoon in We need to talk about Kevin. Een titel die misschien een lichte komedie doet vermoeden, maar de film laat je nog lang nasidderen door het afschuwelijke gegeven van een moeder die verder moet na een onbeschrijfelijke daad van haar zoon.
In het begin van de film springt het verhaal door de tijd en krijg je aanwijzingen over de boosaardige aard van Kevin, gespeeld door drie verschillende acteurs, die volledig overtuigend deze zoon from hell neerzetten. Grootste kracht van de film is echter Tilda Swinton als moeder Eva.
Haar verwording van succesvol schrijfster tot moeder van het monster laat zien wat ze in huis heeft als actrice.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=ZLRgAe2jLaw]