Is het mogelijk om een bijna lichtvoetig boek te schrijven over een burn-out en een maandenlang verblijf op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis? Ja, dat kan. Myrthe van der Meer kan het en doet het zeer overtuigend in Paaz.
In dit autobiografische debuut is Van der Meer genadeloos eerlijk over haar opname op de PAAZ, Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis. Ze begint met haar laatste werkdag voor haar vakantie. Hoe ze de laatste uren doorbrengt op het kantoor van de uitgeverij waar ze werkt. Hoe het toetsenbord onder haar vingers uit elkaar valt, een voorbode van wat er met haarzelf gebeurt.
Eenmaal opgenomen op de PAAZ is ze er van overtuigd dat ze binnenkort weer aan het werk zal gaan. Al snel blijkt dat ze niet alleen een burn-out heeft maar ook worstelt met een diepe depressie. Ze heeft haar hele leven al suïcidale neigingen en is hogelijk verbaasd als ze hoort dat dit niet normaal is. Ze ging er van uit dat ieder mens dit in zich draagt.
Door de humor die zo nu en dan het leven op de afdeling oplicht, is het contrast met de zwaarte van het psychisch leed des te groter. Van der Meer overtuigt met de beschrijving van haar angsten, haar gebrek aan empathie, de medebewoners, de hulpverleners, de gang van zaken op de afdeling en het langzame herstel. Een boek dat nog lang nasuddert.
De officiële boektrailer:
[youtube=http://youtu.be/nOCKhdNDqTU]