De rivaliteit tussen vader en zoon zal geen enkele vader of zoon vreemd zijn. Meestal is het de zoon die problemen met zijn vader heeft. Edzard Mik geeft dit gegeven een draai van 180°.
Vader Hugo worstelt al jaren met zijn gevoelens voor zijn zoon Ruben, een begenadigd bergbeklimmer. Een dramatisch ongeluk aan de voet van de Mont Blanc toen Ruben 15 was, bepaalt vele jaren later nog steeds de verhouding tussen die twee.
Ruben heeft een boek geschreven over zijn leven als bergbeklimmer en over het ongeluk waarbij zijn neef betrokken was. Met zijn weergave van die gebeurtenis heeft Hugo grote moeite.
Edzard Mik schetst vader Hugo als een man die, ondanks zijn “geslaagde” leven, een twijfelaar is die zijn angsten liever uit de weg gaat dan ze tegemoet te treden. Zoon Ruben heeft er juist zijn levenswerk van gemaakt om zijn angsten tegemoet te treden.
Op de gletsjers aan de voet van de Mont Blanc vindt de ontknoping van het verhaal plaats. In een enkel zinnetje wordt duidelijk hoe groot het onbegrip van Hugo is met betrekking tot zijn zoon, al vraag je je af of zijn inzicht zal beklijven.
Mooie psychologische roman waarbij je ook nog een kijkje krijgt in de wereld van bergbeklimmers. Het is nogal druk op de frisse flanken van de Mont Blanc, waar hele hordes onder begeleiding van gidsen berglucht opsnuiven. Het deed mij wel een beetje denken aan de keren dat ik van Holwerd naar Ameland ben gelopen. Je ziet meer mensen dan zeehonden. In dit geval meer kleurige bergbeklimmersjassen dan gemzen.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=fLjxs96Yt8A]