Voor de filmliefhebber was het een mooi jaar, Intouchables, Skyfall, The Cabin in the Woods, Jagten, Moonrise Kingdom, Django Unchained, Shame etc. etc. Wat vooral opvalt is de grote verscheidenheid, van een feel good movie als Intouchables tot ongemakkelijke films als Shame en Jagten. De keuze van de Oscars voor beste films is hier een afspiegeling van.
Argo is het verhaal van de bezetting van de Amerikaanse ambassade in Teheran in 1979. De Iraanse Revolutie van november 1978 was het begin van het einde van het dictatoriale regime van de Sjah. Onder leiding van Khomeini ging de revolutie door in een Islamitische revolutie, die leidde tot een totale breuk met de westerse koers onder de Sjah. Hij voerde een anti-Amerikaanse beleid wat eind 1979 leidde tot de bezetting.
Een woedende volksmenigte bestormt de ambassade waarna het personeel wordt gegijzeld. Zes Amerikanen weten te ontkomen naar de Canadese ambassade. Tony Mendez wordt gevraagd een plan te bedenken om de medewerkers ongemerkt weg te krijgen uit de ambassade. De tijd dringt, omdat de Iranezen op het punt staan te ontdekken dat niet de gehele staf is gegijzeld. In korte tijd weet hij een verbijsterend plan uit te werken waarbij oudgedienden uit Hollywood een grote rol spelen.
Tot het laatst toe een bloedspannend verhaal waarin Ben Affleck de onvoorstelbaar onderkoeld opererende Tony Mendez speelt. Alan Arkin schittert als afgeschreven Hollywoodproducer en zorgt met John Goodman voor de nodige humor in deze nagelbijtfilm.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=w918Eh3fij0]
Amour is de veelbesproken film van Michael Haneke over een echtpaar op leeftijd. Anne, de vrouw, wordt getroffen door een beroerte. Ze dwingt bij haar man de belofte af dat hij haar niet meer naar het ziekenhuis brengt. Haar gezondheid wordt snel slechter en Georges probeert haar zo goed mogelijk te verzorgen maar ziet de vrouw met wie hij al een mensenleven getrouwd is, veranderen in een schim.
De film eindigt met een daad van liefde. Haneke’s film is prachtig en de twee acteurs indrukwekkend. Jean Louis Trintignant heeft jaren geleden het acteren vaarwel gezegd maar is hier nog eenmaal te zien als Georges, een wat gereserveerde man die doet wat hij moet doen, waarmee Trintignant voor een nieuw hoogtepunt zorgt in zijn imposante carrière.
Vreemd genoeg raakte de film mij niet emotioneel. Wellicht komt dat toch door de afstandelijke stijl van Haneke of door de wat formele manier van omgaan tussen man, vrouw en dochter.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=ZpPWGJWYGaA]