Scandinavische tv-series, een update

Wij Nederlanders zijn dol op Scandinavische politieseries. De personages zijn niet zo zwart-wit als in Amerikaanse series en over het algemeen wat menselijker als in Britse series. Dat geldt zowel voor de politie als voor de criminelen en daar ligt de kracht van al die noordelijke series die onze kant opkomen.
Vaak zijn het verfilmingen van thrillers die hier ook populair zijn, zoals Martin Beck, Wallander, Irene Huss en Inspector Winter.
Een uitzondering is de formidabele serie The Killing I & II met Sarah Lund als vasthoudende inspecteur, dat speciaal voor de tv werd geschreven. In september van dit jaar wordt deel III in Denemarken uitgezonden, dus met een beetje mazzel kunnen we de dvd met kerst bekijken dankzij de Volkskrant die er als de kippen bij is als er een Scandinavische serie verschijnt.

Déze kerst zijn wij goed doorgekomen dankzij Those who kill en vooral dankzij The Bridge, twee series die niet gebaseerd zijn op boeken maar speciaal voor de tv bedacht en geproduceerd.

In Those who kill volgen we een speciale eenheid van de Deense politie die zich bezighoudt met seriemoordenaars.
Rechercheur Katrina Ries Jensen en forensisch psychiater en profiler Thomas Schaeffer jagen in vijf afleveringen van anderhalf uur op moordende psychopaten waarbij ze zelf niet ongeschonden blijven.

Mooi gefilmd en redelijk spannend maar je krijgt wel een beetje het idee dat je alles al ’s een keertje hebt gezien.

De seriemoordenaar is een blanke man tussen de 20 en 40 met een beroerde jeugd, charmant als het moet, verrekte slim en goedgeschoren. Daar heb je geen profiler meer voor nodig, dat kan iedere thrillerkijker je zo langzamerhand wel vertellen. Serie II is in de maak en hopelijk krijgt die wat meer dan tweeënhalve ster.

Intro van The Bridge.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=3qEaG4Dw3FE]

De prachtige titelsong.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=g3ZQ-lYoS34&feature=related]

The Bridge, een Zweeds-Deense productie, begint met een lijk midden op de brug die Denemarken met Zweden verbindt, waardoor de politie van beide landen gedwongen zijn om samen te werken. De Deense rechercheur Martin Rohde is eigenzinnig maar relaxed, de Zweedse Saga Norén is eigenzinnig en een control freak. Dat botst lekker, maar gaandeweg krijgen ze waardering voor elkaar. Norén lijkt behept met het syndroom van Asperger, al wordt er door collega’s hooguit gezegd dat ze wat apart is, maar dankzij haar scherpzinnigheid komen ze steeds dichter bij de moordenaar.

Dit is een serie om van te genieten, spannend, geweldige personages en een verhaal dat afstevent op een geweldige en gruwelijke climax. Bovendien valt er veel te grinniken, vooral in de confrontaties tussen Rohde en Norén.
Mochten ze ooit de boeken van Jussi Adler-Olsen verfilmen dan kun je alleen maar hopen dat het er zo uit ziet. Vijf sterren (*****).

Nog even een kleine nota bene. Door al die Scandinavische series is het extra leuk om acteurs tegen te komen die je uit andere series kent, vooral als ze in de ene serie een slechterik spelen en in de andere de goederik, al schreef ik al dat ze in het noorden veelal met grijstinten werken, dus een beetje goederik is ook een beetje een slechterik en andersom.