Agatha Christie schreef maar liefst 66 detectiveromans, naast de nodige toneelstukken en korte verhalen. Blijkbaar is dat nog niet genoeg voor de grote schare fans van Miss Marple en Poirot. Sophie Hannah, als jong meisje al fan van Agatha Christie, heeft met toestemming van de erfgenamen van deze schrijfster inmiddels al twee nieuwe Hercule Poirotverhalen geschreven. Enkele jaren geleden verscheen De monogram moorden, waarin inspecteur Catchpool opgevoerd werd als verteller en sullige onderzoeker naast de grote Hercule Poirot – een rol die in veel oorspronkelijke verhalen voorbehouden was aan kapitein Hastings. Dit eerste boek heb ik nog niet gelezen, dus ik kan er geen oordeel over vellen. De recensies waren destijds niet onverdeeld positief.
Toevallig (niet zo héél toevallig als je in een bibliotheek werkt) kreeg ik het tweede Poirotmysterie van deze schrijfster in handen. Onbevooroordeeld door recensies begon ik te lezen en ik was aangenaam verrast. Natuurlijk is het geen echte Agatha Christie, maar om heel eerlijk te zijn vond ik de schrijfstijl minstens zo sprankelend en de hoofdrolspelers kleurrijker. Nu heb ik Christie’s boeken niet vaak in het Engels gelezen, dus de vertaling kan natuurlijk een rol spelen. De Nederlandse vertaling heet De nieuwe erfgenaam. Wie graag Engels leest kan dit boek in de bibliotheek vinden onder de titel Closed casket. Geef mij maar het origineel. Een zin als ”Joseph was more wonderfully baffling and bewildering than any mystery I could ever hope to invent” leest net iets plezieriger dan “Joseph was verbijsterender en verbazingwekkender dan alles wat ik zelf ooit had kunnen bedenken”.
Net als in De monogram moorden is inspecteur Catchpool de verteller. Poirot en Catchpool zijn uitgenodigd bij een oude dame, die beroemd is als schrijfster van jeugdboeken. Op haar landgoed in Clonakilty (Ierland) zijn verder aanwezig: haar beide kinderen en hun echtgenoten, haar secretaris en zijn verpleegster, maar liefst twee advocaten, een kamermeisje en – uiteraard – de butler. De schrijfster laat een van de advocaten haar testament veranderen, waarbij haar kinderen onterfd worden en de secretaris, die doodziek is, alles erft. Dat is vragen om moeilijkheden en ja, er valt al gauw een dode en alle aanwezigen zijn verdacht. Niets is wat het lijkt, maar Poirot zou Poirot niet zijn als er in een slotscène niet precies uit de doeken werd gedaan door wie, hoe en waarom deze moord werd gepleegd. Spoiler: de butler heeft het niet gedaan.
Liefhebbers van ouderwetse detectives met veel puzzelwerk en de nodige humor komen ruimschoots aan hun trekken met dit boek. Inmiddels ben ik begonnen in De monogram moorden, maar tot nu toe boeit het me iets minder dan het tweede Poirotmysterie van Sophie Hannah.
Op Hebban.nl vind je meer informatie over dit boek met een sneak preview.
