De Noorse Kurt Wallander staat er in rode letters op de omslag. Uitgevers van Scandinavische thrillers mogen zoiets graag op de omslag zetten (er zijn ook meerdere schrijvers die De nieuwe Stieg Larsson worden genoemd).
Laat ze daar toch mee ophouden. Het enige wat Kurt Wallander met Ole Vik gemeen heeft, is een hond. Die van Wallander heet Jusse, die van Vik heet Birk.
Jaeger heeft vijf thrillers op zijn naam staan. Karma is het eerste boek van Jaeger dat in het Nederlands vertaald is.
In Karma ontrolt zich een plot met angstige asielzoekers, veel slachtoffers, Serviërs (die nooit deugen in Scandinavische thrillers) en de overbekende middelbare speurder. Het plot is mooi opgezet en verdient de nodige sterren, maar aan de uitvoering mankeert het nodige.
Jaeger is namelijk geen groot schrijver. Zo nu en dan heb je het idee dat je De Kameleon jaagt op boeven zit te lezen. Er wordt veel gezucht en geknikt. Diepe stemgeluiden schallen, iemand klinkt helder én optimistisch voor de telefoon. Er wordt gebulderd van het lachen (dat gebeurde veel in de jaren 50 van de vorige eeuw, weet ik) en zo zijn er nog veel meer onnodige toevoegingen en typeringen. Dat zorgt ervoor dat de personages weinig diepgang meekrijgen en je na 500 pagina’s niet meer weet van de Noorse Kurt Wallander dan dat hij Ole Vik heet en regelmatig inwendig vloekt. Uiteindelijk wen je aan de schrijfstijl en is Karma door het plot een redelijk spannende thriller. Voor liefhebbers van Scandinavische thrillers.