Pieter Steinz is boekenredacteur van de NRC en Murakami-fan. Mooie baan en terecht fan. Hij heeft zelfs lezingen gegeven over het werk van Murakami waarin hij vooral de korte verhalen roemt (zie blog).
Daarom keek ik op van zijn recensie van 1q94 in de NRC waar onlangs de eerste twee delen van zijn verschenen. Even een citaat:
“1q84, het moet me van het hart, is zonde van de tijd. In de twintig uur die ik eraan besteed heb, had ik Norwegian Wood, Ten zuiden van de grens én Spoetnikliefde kunnen herlezen, of de drie in Nederland verschenen verhalenbundels waarin Murakami het beste van zijn kunnen toont. Ik denk niet dat ik het over driekwart jaar nog op kan brengen om aan het derde deel van de avonturen van Tengo en Aomame te beginnen.”
Zonde van de tijd zegt hij. Van zijn tijd dan toch zeker want ik heb beide delen bijna uit en kan niet wachten op het derde deel. Alles wat Murakami zo onweerstaanbaar maakt zit erin. Eenlingen die een verhaal binnen rollen waarin de grenzen van de werkelijkheid opschuiven, humor, prachtige oorlellen, het bereiden van eten, terloopse sex, een aangename spanning en alles is een schijnbaar achteloze, heldere stijl.
Misschien lijdt Steinz aan het verschijnsel dat wel vaker voorkomt bij cultureel geïnteresseerden, zodra iets te populair wordt zeggen dat je het vroeger goed vond maar dat je het laatste werk slap en vol herhalingen vindt.
U moet nog even wachten want we hebben de boeken nog niet in de collectie. Misschien kunt u ondertussen eerder werk van Murakami lezen, want in ledigheid wachten da’s pas zonde van de tijd.