De laatste jaren komt er veel mooie spanning uit het Baskenland. Zoals de Baztan-trilogie van Dolores Redondo waarin de omgeving de thrillers kleur geeft met legenden, bosgeesten en andere magische wezens.
De thrillers van Eva García Sáenz de Urturi sluiten hier naadloos op aan. Couleur locale, heidense rituelen, slecht weer en heel veel lijken.
Inspecteur en profiler Unai López de Ayala en collega-inspecteur Esti de Gauna krijgen in de eerste twee delen van de trilogie te maken met rituele moorden waarvan de aanleiding in het verleden ligt.
In De stilte van de witte stad worden twee lijken gevonden die neergelegd zijn in dezelfde houding als de lijken die 20 jaar eerder zijn gevonden. De dader van die moorden zit in het gevang, maar staat op het punt te worden vrijgelaten. Zit hij hier achter of is er een copycat bezig? De sleutel tot het verhaal ligt in het verleden. Een verhaal over liefde en overspel.
Nauwelijks bekomen van de eerste zaak wordt in De riten van het water het lijk van een jonge vrouw gevonden. Een jeugdliefde van Unai. Ze hangt ondersteboven aan een boom met haar hoofd in een met water gevulde ketel. Een oud Keltisch ritueel lijkt de inspiratie van de moordenaar. Unai worstelt nog met de gevolgen van een hoofdtrauma uit het eerste boek en lijdt aan afasie. Dat bemoeilijkt het speuren naar de dader.
Beide boeken zitten propvol wendingen, bizarre gebeurtenissen en kleurrijke personages. Unai is niet bepaald een Sherlock Holmes, met zijn aannames en licht ontvlambare karakter slaat hij regelmatig de plank mis, maar dat mag de pret niet drukken. Je kunt je lekker verliezen in de eerste twee delen van de trilogie. Opmerkelijk is wel dat er nogal wat slachtoffers vallen onder de vrienden en familie van Unai. Gelukkig zijn er nog een aantal in leven voor het laatste deel.
