Buthler & Öhrlund is een nieuw duo aan het thrillerfront en Moord.net is hun debuut. In verschillende recensies wordt dit boek juichend ontvangen.
Moord.net is een soort Marktplaats.nl, maar niet voor een tweedehands bank of een kaartje voor Lowlands. Via internet kun je een moord op iemand bestellen. Dat kost je een fors bedrag en de verplichting op jouw beurt een persoon om te brengen die niet zo goed ligt bij een jou onbekend iemand. Het gegeven doet denken aan Strangers on the train van Alfred Hitchcock met dit verschil dat hier een groep Russische criminelen achter zit, die via allerlei criminele activiteiten geld wil verdienen om Rusland in al zijn glorie te herstellen.
Mooi gegeven dat de schrijvers zelf wat om zeep helpen. Er is een lawine van personages en gebeurtenissen die vooral in het begin te lijden heeft onder bordkartonnen dialogen en een uitleggerige cursus internet. Soms waan je je bij een toneelvoorstelling van de buurtvereniging. Niks ten nadele van toneelvoorstellingen van de buurtvereniging, maar na juichende recensies heb je een ander idee van een topthriller.
Verderop wint het boek aan kracht en dragen al die bijverhalen eindelijk bij aan de spanning. Het stuk over Alice, een Australische boekhandelaar die haar verkrachte dochter wil wreken, verdient een thriller op zich.
Dan nog even dit. De Zweedse speurder Jacob Colt doet nogal smalend over zijn fictieve collegaspeurders in Zweedse thrillers. Colt heeft niks met deze papieren rechercheurs met een midlife-crisis, een drankprobleem en gemankeerd liefdesleven. Nee, want hij is nog steeds verliefd op zijn vrouw, nog lang niet 50 en draait het liefst Sultans of Swing van Dire Straits als hij autorijdt. Beetje flauw dit Droste-effect, in een fictief boek iets zeggen over fictieve personages. Als Dan Brown ook nog een veeg uit de pan krijgt, heb ik de neiging te denken dat Buthler of Öhrlund wat kwijt wou en wordt het er niet geloofwaardiger op.
En iemand van 41 die helemaal gelukkig wordt als hij Dire Straits draait, heeft wat mij betreft op zijn beurt een groot probleem.
Kortom, in mijn ogen beslist geen “topthriller”, zoals de recensie van de NBD zegt, of de opvolger van Sjöwall & Wahlöö zoals op Crimezone staat. Tweeënhalf sterretje waar je er vijf kunt krijgen en de volgende keer beter.