Om te zeggen dat Maarten ‘t Hart hot is zou overdreven zijn. Daarvoor is de schrijver veel te bescheiden en zet hij zichzelf te vaak neer als antiheld. Wel timmert de inmiddels 70-jarige auteur nog flink aan de weg. Vorig jaar werd het nieuwe tiendelige programma ‘Maartens Moestuin’ uitgezonden door de VPRO. In hetzelfde jaar stond zijn klassieker ‘Een vlucht regenwulpen’ centraal tijdens de campagne Nederland Leest. Dit boek werd gratis aan de leden van de bibliotheek verstrekt. En dan is één dezer dagen zijn nieuwe roman ‘Magdalena’ verschenen, die geheel gewijd is aan zijn inmiddels overleden moeder. (Daarover later meer)
Een boek dat een paar jaar geleden uitkwam, is ‘Verlovingstijd’. Het verhaal begint in het Maassluis eind jaren veertig. De ik-verteller, zoon van een rioolwerker, is al sinds de bewaarschool (de latere kleuterschool) bevriend met Joeri, zoon van een fietsenmaker. Ze bezoeken samen de lagere school, het Groen van Prinsterer Lyceum in Vlaardingen en daarna de universiteit in Leiden.
De roman heeft sterk autobiografische trekken en gaat over vriendschap, relaties en de merkwaardige kronkelpaden van de liefde.
Ria is het eerste vriendinnetje van de ik-figuur. Bij het fietsenhok vraagt ze of ze hem mag zoenen. “Omdat Ria mij vol verwachting aankeek knikte ik heel voorzichtig met mijn hoofd. Voor een stuiver zei ze”. En daarmee is de toon gezet. De ik-figuur heeft moeite om contact te maken met meisjes. Lukt het hem wel dan pakt zijn vriend Joeri het meisje af van de rioolwerkerszoon. Dit patroon binnen hun vriendschap blijft gehandhaafd tot op de universiteit, maar wordt uiteindelijk op merkwaardige wijze doorbroken.
Sla een willekeurige bladzijde van ‘Verlovingstijd’ open en je stuit op een scherpe dialoog, een humoristische passage of een mooie zinsnede . “Dromen hebben geen betekenis. Het is de manier waarop in ons brein de prullenbakken worden geleegd”.
De schrijver heeft weinig nodig om te komen tot een goede roman. Zichzelf en de wereld om hem heen is al voldoende om de lezer onder te dompelen in heerlijke lichtvoetige melancholie.